زنگ لوبیا که توسط قارچی به نام Uromyces appendiculatus ایجاد می‌شود به تمام انواع لوبیا حمله کرده و گسترش جهانی دارد.
مشخصات بیماری
جوش‌های مربوط به بیماری در همه قسمت‌های هوایی ظاهر می‌شود. آن‌ها بیشتر در سطح زیر برگ دیده می‌شوند. در غلاف‌ها تعداد آن‌ها کمتر از برگ‌ها می‌باشد و روی ساقه‌ها تعداد آن‌ها کمتر است. نشانه‌های اولیه بیماری به‌صورت جوش‌های کمی برجسته، تقریباً سفید و کوچک و که بعداً به رنگ قرمز مایل به قهوه‌ای درمی‌آیند، ظاهر می‌شود. هر کدام از جوش‌ها تعداد زیادی اسپور به همراه دارند که هر چیزی که با آن تماس پیدا کند، گردی به رنگ قهوه‌ای شبیه به حالت زنگ‌زدگی روی آن مشاهده می‌شود. هنگامی که برگ‌ها کاملاً به زنگ آلوده شوند می‌ریزند. در صورت حمله شدید بیماری، بیشتر شاخه‌ها از بین می‌روند و محصول شدیداً کاهش می‌یابد.
خسارت
برگ‌های آسیب‌دیده قهوه‌ای می‌شوند و از بین می‌روند. گاهی اوقات غلاف نیز تکه‌های زنگ‌زدگی ایجاد می‌کند. گیاهانی که برگ‌های زنگ‌زدگی را از دست می‌دهند ضعیف شده و همانند گیاه سالم دیگر قادر به تولید محصول نیستند.
مبارزه با زنگ لوبیا
اسپورهای Uromyces می‌توانند به‌وسیله باد به فواصل دوردست حمل شوند و گیاهان لوبیا را حتی در مناطقی که قبلاً کشت نشده است، آلوده نمایند. به هر حال موقعی که بعد از محصول لوبیا دوباره در همان مزرعه کشت شود مقدار ماده تلقیحی به میزان زیادی افزایش می‌یابد و در نتیجه سبب انهدام محصول می‌گردد؛ بنابراین استفاده از تناوب طولانی مفید است. لوبیای خشک و لوبیا نباید بیش از یک‌بار در طول سه سال کاشته شوند. بعد از برداشت محصول مزرعه را باید شخم زد تا همه بقایای گیاهان زیر خاک برود.
بازدید منظم مزرعه در مدت داشت برای مشاهده اولین علائم بیماری لازم است. چون به‌محض بروز بیماری باید از قارچ‌کش برای مبارزه با بیماری استفاده کرد. از زمان بروز اولین شکوفه (۸ هفته قبل از برداشت) تا ۴ هفته قبل از برداشت، زمان بحرانی است که باید سم‌پاشی انجام شود. در خلال این مدت بازدید هفتگی اجباری است. هنگامی‌که به‌طور متوسط دو لکه در هر برگ در مزرعه مشاهده شود، سم‌پاشی باید شروع شود و در مدت بحرانی سم‌پاشی باید ادامه یابد.
سم‌پاشی زنگ لوبیا
سمومی که برای مبارزه با زنگ مناسب هستند شامل کلورتالونیل، ترکیبات مس و گوگرد می‌باشند. این سموم قبل از اینکه گیاه آلوده شود باید روی گیاه پاشیده شود. مواد چسبنده اگر به محلول سمی اضافه شود، معمولاً مفید است. سم اکسی کربوکسین نیز علیه بیماری زنگ لوبیا تا ۳ روز بعد از تلقیح مؤثر می‌باشد. نژادهای فیزیولوژیک بسیاری برای قارچ عامل این بیماری شناخته شده است که از نظر بیماری‌زایی متفاوت می‌باشند.
واریته‌های مختلفی از لوبیا برای تشخیص نژادهای زنگ و علائم کلروز و نکروز روی برگ بکار می‌روند. مقاومت ژنتیکی به نژادهای اختصاص معمولاً ساده و غالب است. بیشتر واریته‌ها به یک یا چند نژاد مقاوم هستند. هیچ‌کدام از واریته‌های به‌دست‌آمده ایمن نبوده و به همه نژادهای عامل بیماری مقاوم نیستند. بسیاری از واریته‌ها نسبت به نژادهای خاص موجود در منطقه از خود مقاومت نشان می‌دهند.
