عامل بیماری: Erwinia tracheiphila
علائم بیماری
این بیماری در خیار و خربزه نسبت به کدو و هندوانه شدیدتر است. علائم بیماری با پژمردگی آغاز می‌شود که ممکن است به یک شاخه محدود شود و یا کل گیاه را آلوده کند. گیاهان ممکن است در هر مرحله‌ای از دوره رشدی آلوده شوند، اما شدت بیماری اغلب در دوره رشد سریع گیاه بیشتر است. حاشیه برگهای آلوده علائمی همچون لکه‌های کلرز و نکروزه نشان می‌دهند که در نهایت کل گیاه نکروزه شده و از بین می‌رود.
روش شناسایی بیماری پژمردگی باکتریایی
عرض ساقه را برش داده و زمانی که دو قسمت برش خورده به آرامی از همدیگر جدا می‌شوند یک ماده شیری رنگ که گاهی چسبنده نیز است به‌صورت تارهایی بین دو مقطع ساقه تراوش می‌کند.
شرایط گسترش بیماری
عامل بیماری پژمردگی باکتریایی توسط سوسک خیار منتقل می‌شود. همچنین این باکتری از طریق زخم‌هایی که در هنگام هرس ایجاد می‌گردد، وارد گیاه می‌شود. شرایط محیطی تأثیر کمی بر روی بروز و گسترش بیماری دارد، اما می‌تواند انتشار بیماری را تحت تأثیر قرار دهد.
بقای باکتری در گیاهان خشک شده، کوتاه است و به‌طور معمول بیش از یک فصل در بقایای محصولات کشاورزی زنده نمی‌ماند. علف‌های هرز و گیاهان خانواده کدوییان به‌عنوان میزبان جایگزین، بقای باکتری را تضمین می‌کنند.
کنترل بیماری
در صورت آلوده شدن بوته به بیماری روش مؤثری برای کنترل آن وجود ندارد و بایستی بوته از بین برد
استفاده از ارقام مقاوم
کنترل سوسک خیار با آفت‌کش‌ها
استفاده از مالچ‌های انعکاسی برای دفع سوسک
از بین بردن تمام علف‌های هرز و عدم کشت گیاهان میزبان
حذف بقایای گیاه آلوده بلافاصله بعد از تشخیص بیماری
اعمال تناوب ۲ تا ۳ ساله جهت کشت خانواده کدوئیان
رعایت بهداشت ادوات و کارگران
