گیاهان میزبان
بیماری پوسیدگی سفید سیر بر روی محصولات زراعی همچون پیاز، سیر، پیاز، تره فرنگی، لوبیا و انواع گیاهان زینتی پیازی می‌باشد و عامل آن Sclerotium cepivorum است.
مشخصات بیماری
بیماری پوسیدگی سفید سیر، از زمان اواسط دوره رشد (هوای خنک و مرطوب بهار) علائم می‌توانند بروز پیدا کنند تا قبل از برداشت که باعث کاهش شدید عملکرد، کیفیت، یا نابودی کل محصول شود. بعد از برداشت محصول قارچ‌ها بر روی بقایای گیاهی باقی‌مانده در خاک می‌مانند و ماندگاری آن‌ها در خاک حدود ۲۰ سال هست که این خود یک مشکل اساسی برای کشت‌های بعدی سیر یا سایر گیاهان هم‌خانواده خود ایجاد می‌کند. قارچ‌ها تا زمانی که مواد غذایی دریافت نکنند به حالت رکود در خاک می‌مانند و بعد از کشت سیر با دریافت ترشحات حاصل از ریشه گیاه مجدداً فعال می‌شوند.
علائم بیماری
به‌صورت زردی برگ‌های پایینی و مسن و به‌تدریج به سمت برگ‌های داخلی و جوان. این حالت ممکن است هم‌زمان با آماده شدن گیاهان برای برداشت باشد، بنابراین بیماری تا زمان برداشت محصول می‌تواند مخفی بماند. با کشیدن گیاه به سمت بالا به‌راحتی از خاک خارج می‌شود. حالت لهیدگی و لزج مانندی در ساقه و سوخ‌ها (غده‌ها یا همان خود پیازها) ایجاد می‌شود که همان پوسیدگی هست و بعد همین قسمت‌ها را پوشش سفیدرنگی که همان میسلیوم های قارچ هستند فرامی‌گیرد.
جلوگیری از شیوع
برای جلوگیری از ایجاد بیماری، هر ساله پیاز را در یک نقطه کشت ندهید. بذر و نشاهای گواهی شده و ضدعفونی شده را خریداری نمایید.
کنترل بیماری
در بسیاری از کشورها برای کنترل از سموم قارچ‌کش سیستمیک مثل ایپرودیوم، ترادیمنول، تبوکونازول استفاده می‌شود که هم به‌صورت محلول‌پاشی روی گیاهچه ها وهم به‌صورت تیمار بذور یا غده‌ها قبل از کشت استفاده می‌شود. در موارد شدید و بحرانی می‌توان از تناوب‌های کشت ۱۰-۹ ساله استفاده کرد تا شدت بیماری در اثر نبود مواد غذایی و میزبان موردنظر کاهش یابد.
