ترشیدگی میوه انجیر در ایران نعیم و اخیانی (۱۳۶۲) نخستین بار شیوع این بیماری را در باغ‌های انجیر کاشان گزارش کردند. ترشیدگی میوه انجیر که «تخمیر گوشت میوه انجیر» هم نامیده می‌شود، در بیشتر مناطق انجیر کاری ایران از جمله یزد و استهبان و دیگر کشورهای میوه خیز جهان شیوع دارد و در انواع انجیر دیده می‌شود.
نشانه‌های بیماری
نشانه‌های این بیماری هنگام رسیدن میوه و باز شدن منفذ آن ظاهر می‌شوند. در این هنگام ابتدا گوشت (پالپ) داخل میوه به رنگ صورتی درمی‌آید، پس از آن لهیده می‌شود و سپس ممکن است شیرابه غلیظی به رنگ صورتی یا زرد از منفذ میوه به خارج جریان پیدا می‌کند. در این مرحله حباب‌های گاز در گوشت داخلی و لهیده انجیر تشکیل می‌شوند و بوی تخمیر الکلى و ترشیدگی از میوه پوسیده به مشام می‌رسد. در مراحل آخر، لایه‌ای کف مانند محتوی سلول‌های مخمری عامل بیماری در سطح گوشت لهیده میوه تشکیل می‌شود. تعداد زیادی از این میوه‌های پوسیده و لهیده از سرشاخه‌ها جدا شده، به زمین می‌ریزند و بعضی از آن‌ها هم چروکیده و خشکیده، روی سرشاخه‌ها باقی می‌مانند.
عامل بیماری
بیمارگر ترشیدگی میوه انجیر نوعی قارچ مخمری از تیره Saccharomycodaceae، راسته Saccharomycetales با نام علمی Hanseniaspora vineae است. اندام رویشی قارچ‌های این تیره به‌صورت سلول‌های مخمری لیمویی شکل است. سلول‌های مخمری معمولاً به حالت دوقطبی جوانه می‌زنند و در بعضی از گونه‌ها ریسه‌های دروغی هم تشکیل می‌شوند.
حشرات ناقل بیمارگر
مطالعات انجام‌شده به‌وسیله نعیم و اخیانی (۱۳۶۲) و نیز در کشورهای خارج نشان می‌دهند که مگس سرکه (.Drosophila sp) و سوسک کارپو فیلوس (.Carpophilus sp) نقش عمده در انتشار سلول‌های مخمری عامل بیماری از میوه‌ای به میوه دیگر دارند. این حشرات به‌سوی میوه‌های پوسیده و تخمیر شده جلب می‌شوند و به علت جثه کوچکی که دارند از منفذ میوه‌ها به داخل آن‌ها وارد شده، گوشت داخل میوه‌ها را آلوده می‌سازند. مبارزه با مگس سرکه و سوسک کارپوفیلوس و کاهش جمعیت آن‌ها به‌ویژه هنگام رسیدن میوه‌های انجیر در مهار بیماری ترشیدگی میوه انجیر مؤثرند، ولی کنترل حشرات ناقل عامل بیماری عملاً مقدور نیست.
