نام فارسی: آلبالو
نام انگلیسی: Sour Cherry
نام علمی: Cerasus vulgaris miller
نام خانواده (تیره): Rosaceae
بومی منطقه: بومی جنوب غرب آسیا و اروپا است و در ایران، افغانستان، پاکستان و ترکمنستان کاشته می‌شود.
آلبالو قرابت نزدیکی با گیلاس دارد. بومی مناطق زیادی در اروپا و جنوب آسیا است. مناطق عمده تولید آلبالو در استان اصفهان شهرستان‌های نجف‌آباد، خمینی‌شهر، سمیرم، شهرضا و اصفهان می‌باشند. مناطق عمده کشت آلبالو فرانسه، یوگسلاوی و آلمان می‌باشد.
مشخصات
درختچه یا درختی کوتاه به ارتفاع بالاتر از ۶ متر.
برگ
برگ‌ها به طول ۶ الی ۸ و به عرض ۳ تا ۵ سانتیمتر، بیضوی پهن یا تخم مرغی – بیضوی با رأس نوک‌تیز، با قاعده گوه‌ای با لبه دندانه‌ای، دم برگ به طول ۱ الی ۴ سانتیمتر.
گل
گل‌ها چتری ۲ الی ۴ تایی با برگ‌هایی حائل کم و کوچک فلس‌های گریبانی راست. دمگل‌ها به‌طور ۲٫۵ تا ۵۵ سانتیمتر، بدون کرک، گل‌ها سفیدرنگ هستند. گل‌ها دارای ۵ گل رگ، ۵ کاسبرگ، تعداد زیادی پرچم و یک مادگی است.
میوه
شفت کروی، اغلب با رأس توسری خورده، قرمز کم‌رنگ به قطر حدود ۱۵ میلی‌متر با گوشت آبدار قرمز یا سیاه ترش یا کمی شیرین، هسته کروی، صاف به درون بر چسبیده.
تکثیر
آلبالوها از طریق پیوند جوانه یا T روی پایه‌ها در اواخر تابستان بهتر تکثیر می‌یابند؛ اما در کل به سه روش کاشت بذر، پاجوش و پیوند قابل ازدیاد است. آلبالوهای غیرتجاری بیشتر به‌صورت پاجوش ازدیاد می‌گردد. ولی ارقام تجاری با پیوند روی پایه آلبالو تلخ (محلب) ازدیاد می‌یابد و پیوند شکمی در آلبالو معمول است. زمان انتقال نهال به زمین اصلی از پاییز و پس از ریزش برگ‌ها آغاز و تا قبل از باز شدن شکوفه‌ها در بهار ادامه دارد. فاصله کاشت در آلبالو ۵ در ۴ و یا ۵ در ۵ است.
کاربرد
آن را به‌منظور استفاده از میوه و همچنین به‌صورت پرچین در حاشیه باغ‌ها می‌کارند. برای آلبالو خواص زیادی گفته شده که از آن جمله می‌توان به ارزش آن در درمان التهاب کلیه، ناراحتی‌های کبد، معده و روده اشاره کرد.
نیازها
با هر خاکی سازگاری دارد تا ارتفاع ۱۸۰۰ متر از سطح دریا رشد می‌کند. گرما و سرمای زیادتری را تحمل می‌کند.
