میوه به از نوع گلسرخ‌سانان است و اولین بار در جنوب اروپا و آسیای صغیر دیده شده است. به نسبت سیب و گلابی مقاومت کمتری در برابر سرما دارد و سرمای بیشتر از ۱۰۰ تا ۴۰۰ ساعت می‌تواند به جوانه‌های این میوه آسیب بزند. به پس از چهار تا پنج سال میوه می‌دهند و این باروری تا حدود چهل یا پنجاه سال ادامه خواهد داشت. به خودبارور است. درخت به درختی متوسط یا کوچکی است که ارتفاع آن تا ۵ متر هم می‌رسد. این گیاه از حدود ۴ سالگی شروع به تولید میوه می‌کنند و عمر این درخت حدود ۵۰ سال است. برگ‌ها و میوه‌های به آن از پرزها و کرک‌های خاکستری پوشیده شده است برگ‌های آن تخم مرغی شکل در برخی درخت‌ها گرد هستند. گل‌ها و شکوفه‌های بسیار زیبا به رنگ صورتی روشن هستند و میوه‌ای آن گلابی شکل یا گر هستند و به رنگ‌های طلایی و سبز دیده می‌شوند.
شرایط محیطی
خاک: درختان به در مورد خاک انعطاف‌پذیری بالایی دارند و در انواع مختلفی از خاک می‌توانند کشت شوند اما خاک‌های کم عمق که بسیار سبک و شنی هستند و یا خاک‌هایی که بسیار سنگین و سخت و غیرقابل نفوذ برای ریشه‌ها هستند و یا ماندگاری آب در آنان بسیار زیاد است برای کاشت این درختان مناسب نیستند. بهترین خاک برای آنان خاکی است که از عمق مناسبی برخوردار باشد و زهکش خوبی نیز داشته باشد. قبل از کاشت این درختان خاک را بهتر است که حداقل تا عمق ۵۰ سانتیمتری با خاک برگ و یا کود بسیار پوسیده دامی به نسبت مساوی به‌خوبی مخلوط کنیم. اگر چنین کاری را انجام دهیم در سال اول بعد از رشد نیازی به کوددهی نیست.
کود دهی: همچنین برنامه‌های کوددهی این گیاهان به شکل سبک و ملایم انجام می‌شود. برای کاربران خانگی که یک و یا تعداد محدودی از این درختان را کاشته‌اند، استفاده از کودهایی که نسبت سه عنصر مهم یعنی نیتروژن، فسفر و پتاسیم به شکل ۶-۲-۵ باشد توصیه شده است. مثلاً فرمول‌هایی همانند ۱۸-۶-۱۵ و یا ۲۴-۸-۲۰ را می‌توان برای این درختان در طی فصل رشد استفاده کرد. در باغاتی که به شکل تجاری نسبت به پرورش این درختان اقدام می‌کنند، برای هر درخت بالغ که به حداکثر ظرفیت خود در تولید میوه رسیده‌اند سالانه ۴۵۰-۳۵۰ گرم کود نیتروژنه برای هر درخت توصیه می‌شود. البته بهتر است تمامی این کود در فصل بهار و یک جا به درختان داده نشود زیرا می‌تواند موجب رشد رویشی بیش از اندازه و جلوگیری از شکل‌گیری میوه‌ها و نرم شدن بیش از اندازه ساقه‌های جدید شود. بنابراین کود نیتروژنه به ۲ یا ۳ قسمت تقسیم شده و به درختان باغ داده می‌شود. البته بهتر است که مرتبه آخر کوددهی دیرتر از میانه‌های تابستان نباشد زیرا کوددهی دیرهنگام (مثلاً اواخر تابستان یا در طی پاییز) موجب افزایش حساسیت این گیاه در مقابل سرمای زمستانه می‌شود.
همچنین کودهای فسفره را به میزان ۱۰۰-۵۰ کیلوگرم در هکتار و در فصل پاییز به کار می‌برند. استفاده از کودهای حاوی آهن، منیزیم و روی برای این درختان بخصوص در خاک‌هایی که کمی آهکی هستند لازم است. زیرا در خاک‌های آهکی (خاک‌های قلیایی) جذب این عناصر کمی با مشکلات صورت می‌گیرد و به همین دلیل این درختان دچار کمبود این سه عنصر (بخصوص عنصر آهن) می‌شوند. همچنین وجود عنصر کلسیم نیز برای این درختان مفید است. ریشه‌های درختان به در عمق نسبتاً کمی در خاک قرار گرفته‌اند بنابراین استفاده از لایه‌ای خاک برگ و یا کود بسیار پوسیده دامی بر روی سطح خاک در ابتدای سال به خنک ماندن و تغذیه بهتر آن‌ها کمک می‌کند. هر سال با شروع فصل بهار لایه‌ای به ضخامت ۷-۵ سانتیمتر از این مواد و با فاصله حدود ۱۰ سانتیمتر از تنه گیاه بر روی سطح خاک قرار می‌گیرد.
آبیاری: ریشه‌های درختان به خیلی عمیق نیستند و اگرچه درختان بالغ و استقرار یافته که چند سال از رشد آن‌ها می‌گذرد در برابر دوره‌های کوتاه خشکی تا حدودی مقاومت نشان می‌دهند اما به‌طور درختانی مقاوم در مقابل کمبود رطوبت نیستند. اگر در چنین شرایطی به رشد و زندگی خود ادامه دهند، میوه‌هایی کوچک و ریز تولید می‌کنند و از میزان محصول آن‌ها بسیار کاسته می‌شود. بنابراین در طی فصل رشد هر هفته دو مرتبه آبیاری آن‌ها لازم است. عدم آبیاری مناسب و خشکی کشیدن درختان از جمله دلایل عدم گلدهی مناسب و یا شکل‌گیری میوه و همچنین عدم رشد میوه‌ها و کوچک ماندن آن‌ها است.
نور: درختان به را باید در مکانی با نور کامل و مستقیم آفتاب کاشت. قرار دادن این درختان در مکان‌های نیمه سایه و یا سایه کاری جز اتلاف وقت نیست زیرا در چنین شرایطی این درختان میوه دهی و محصول خوبی نخواهند داشت.
دما و گرما: درخت به در مناطقی که تابستان‌های گرمی دارند نیاز دارند تا میوه‌هایشان برسد. اما رطوبت هوا بخصوص در طی رسیدن میوه به ضرر گیاه است به همین دلیل است که در مناطق گرمسیری که علاوه بر گرمای هوا، رطوبت نسبی هوا نیز بالا است این درختان خوب به عمل نمی‌آیند. درختان به سرما را در زمستان تا حدود ۲۵- درجه سانتی‌گراد به‌خوبی تحمل می‌کنند البته برای رفع نیاز سرمایی این گیاهان کافی است که در طی زمستان مجموعاً ۴۰۰-۱۰۰ ساعت دمای زیر ۷ درجه دریافت کنند و برای رفع نیاز سرمایی این گیاهان نیازی به سرمای بیشتری نیست.
کاشت
روش کاشت بذر یکی از روش‌های رایج برای کاشت درختان است. بذرها در اواخر زمستان و یا اوایل بهار کاشت می‌شوند. ابتدا بذرها از داخل میوه بیرون آورده می‌شوند و با آب شسته می‌شوند تا تمامی باقیمانده میوه از روی آن‌ها تمیز شود. سپس بذرها را بر روی دستمال قرار می‌دهیم تا رطوبت اضافی آن‌ها خشک شود. بهتر است از بذرهای تازه برای کاشت استفاده کرد. بذرها را میان شن مرطوب قرار می‌دهیم و ظرف را در یخچال به مدت ۳-۱ ماه قرار می‌دهیم. این روش که با نام سرمادهی مرطوب شناخته می‌شود به جوانه‌زنی بذرهای به کمک می‌کند. بعد از طی شدن این مدت و در حدود اوایل تا اواسط زمستان نسبت به کاشت بذر در مخلوط خاکی اقدام می‌کنیم و از مخلوط خاک برگ + شن می‌توان برای کاشت بذرها استفاده کرد.
عمق کاشت بذرها حدود ۱.۵ سانتیمتر است. بعد از کاشت بذرها گلدان را در مکانی پرنور و روشن اما به دور از نور مستقیم آفتاب قرار می‌دهیم. نباید اجازه دهیم سطح خاک خشک شود و کشیدن پلاستیک شفاف نیز به افزایش رطوبت و جوانه‌زنی کمک می‌کند. زمانی که بذرها جوانه زد و دومین جفت از برگ‌های آن‌ها در آمد می‌توان گلدان را در معرض نور مستقیم آفتاب قرار داد.
فاصله مناسب کاشت این درختان از یکدیگر نیز بدین‌صورت است که در مورد درختان با قامت کوتاه و یا متوسط ردیف‌های کشت می‌بایست ۵ متر از هم فاصله داشته باشند و درختان بر روی هر ردیف نیز حداقل ۳-۲.۵ متر (به شکل بهینه ۴.۵ متر) فاصله داشته باشند. بنابراین در هر هکتار از یک باغ، ۸۰۰-۶۶۷ عدد درخت به می‌توان کاشت. فاصله درختان بلندقامت که معمولاً از پایه‌های بذری هستند فاصله بیشتر در نظر گرفته می‌شود یعنی فاصله دو ردیف ۶ متر و فاصله هر دو درخت از هم ۶-۴.۵ است که در این صورت تعداد ۳۷۰ درخت در هر هکتار قرار می‌گیرد.
از گیاهان حاصل از رشد بذر می‌توان به‌عنوان پایه در روش تکثیر از طریق پیوند استفاده کرد. پیوندک را نیز از ارقامی که خصوصیات مناسبی در کیفیت و شکل میوه دارند تهیه می‌شود. از شیوه‌های مختلفی برای پیوند همانند پیوند نیمانیم، پیوند زبانه‌ای و پیوند زینی برای این کار نیز می‌توان استفاده کرد. همچنین پیوندک‌هایی که از درخت به تهیه شده باشند، علاوه بر پایه درخت به بر روی درختان زالزالک نیز سازگاری دارند و قابل پیوند زدن هستند.
قلمه زدن ساقه به دیگر روش تکثیر این درختان است. درختان به را می‌توان توسط قلمه نیمه چوبی و همچنین چوبی تکثیر کرد. قلمه نیمه چوبی از ساقه‌هایی گرفته می‌شود که دیگر حالت سبز و انعطاف‌پذیر ندارند اما کاملاً چوبی نیز نشده‌اند. چنین چوب‌هایی خم می‌شوند و انعطاف دارند اما زمانی که بیش از اندازه خم می‌شوند خواهند شکست در حالی که ساقه‌های نابالغ و سبز که با نام چوب سبز نیز شناخته می‌شوند با خم شدن نمی‌شکنند و ساقه‌های چوبی که کاملاً بالغ شده‌اند نیز اصلاً انعطاف ندارند و با کمی خم کردن خواهند شکست. قلمه نیمه چوبی درختان به را می‌توان بین اواسط تابستان الی اوایل پاییز و به طول ۱۵-۱۲ سانتیمتر و قلمه‌های چوبی به طول ۲۵ سانتیمتر و در اواخر پاییز یا اوایل زمستان تهیه کرد. هنگام جداسازی قلمه از گیاه مادری برش را از زیر ناحیه گره بزنید. ناحیه گره ناحیه‌ای است که یک برگ به ساقه متصل باشد. قلمه‌های چوبی برگ ندارند اما در مورد قلمه‌های نیمه چوبی که دارای برگ هستند برگ‌های موجود بر روی قلمه را حذف کنید به نحوی که ۳-۲ برگ در انتهای قلمه باقی بماند. از نوک چاقو استفاده کنید و مقدار کوچکی از پوست قسمت پایین قلمه یعنی جایی که در خاک فرو می‌رود را از چوب قلمه جدا کنید. این کار که زخم زنی نیز گفته می‌شود، به تشکیل ریشه‌ها کمک می‌کند.
همچنین در مورد قلمه‌های به استفاده از پودرهای ریشه‌زایی به ایجاد ریشه و سرعت ریشه‌زایی کمک می‌کند. قلمه‌ها را می‌توان در مخلوط خاکی تشکیل شده از خاک برگ (یک قسمت)+ شن (دو قسمت) کاشت. توجه کنید که اندازه ذرات شن نباید خیلی ریز باشد و اگر در حد ۲-۱.۵ میلی‌متر ذرات شن قطر داشته باشند خوب است. برای قرار دادن قلمه‌ها در مخلوط خاکی با وسیله‌ای مثل یک مداد ابتدا منفذ موردنیاز را ایجاد کندی و بعد قلمه را در داخل این منفذ قرار داده و بعد خاک اطراف قلمه را با دست محکم کنید تا قلمه در جای خود مستقر شود و سپس به قلمه کاشته شده آب دهید.
گلدان حاوی قلمه‌ها را در مکانی روشن اما به دور از نور مستقیم آفتاب قرار دهید. مراقب باشد تا مخلوط خاکی خشک نشود و زمانی که سطح خاک مقداری از رطوبت خود را از دست داد نسبت به آبیاری قلمه‌ها اقدام کنید. کشیدن پلاستیک شفاف و یا غبارپاشی روزانه از جمله کارهایی است که به حفظ رطوبت در اطراف برگ‌های قلمه‌ها و در نتیجه ریشه‌زایی بهتر قلمه‌ها کمک می‌کند. ریشه‌زایی در قلمه‌های درخت به حداقل ۳-۲ ماه طول خواهد کشید. رویش جوانه‌ای جدید و مشاهده آنان به معنی موفقیت‌آمیز بودن ریشه‌زایی قلمه‌ها است.
آفات و بیماری‌ها
از آفات این گیاه می‌توان به سرخرطومی درخت به اشاره کرد که معمولاً در میانه‌های تابستان فعالیت می‌کنند و لاروهای آن با تغذیه خود به درختان به آسیب می‌رسانند. البته لاروهای حشرات دیگر نیز هستند که با تغذیه خود از برگ‌ها و همچنین میوه‌های جوان می‌توانند به این گیاه آسیب وارد آورند. با مشاهده چنین مشکلاتی می‌توان با استفاده از سموم آفت‌کش همانند آفت‌کش‌های تماسی، فعالیت این لاروها را کنترل و محدود کرد.
شته نیز گاهی مشکلاتی را ایجاد می‌کند و اکثر بر روی نواحی جوان گیاه همانند سرشاخه‌ها فعالیت می‌کند. اگر تعداد شته‌ها زیاد باشد می‌تواند به دلیل تولید ماده چسبناک عسلک موجب چسبناک شدن سطح برگ‌ها و میوه‌های جوان شود. از سموم آفت‌کش نیز می‌توان برای کنترل حشرات استفاده کرد. توجه کنید که سم آفت‌کش کارباریل یکی از سمومی است که می‌تواند به برگ‌های درختان به آسیب شدید وارد کند بنابراین جهت مبارزه با آفات این سم را انتخاب و استفاده نکنید.
یکی از بیماری‌های خطرناک درختان به آتشک است که علاوه بر به درختان سیب و بخصوص گلابی را می‌تواند آلوده و از پای درآورد. بیماری آتشک به دلیل فعالیت نوعی باکتری با نام علمی Erwinia amylovora است. این بیماری بر روی شاخه‌های جوان و سرشاخه‌ها، برگ‌ها و همچنین شکوفه‌ها مشاهده می‌شود و اولین علائم را می‌توان هم‌زمان با ریزش گلبرگ شکوفه‌های درخت و بر روی نواحی یاد شده مشاهده کرد. نواحی آلوده تغییر رنگ می‌دهند و پژمرده، چروکیده و خشک می‌شوند.
اگر شرایط آب و هوایی منطقه شما مرطوب نیز باشد، در هنگام فعالیت بیماری آتشک می‌توانید شاهد ترشح شیره از قسمت‌های بیمار نیز باشید. سرعت پیشرفت این بیماری با توجه به نوع رقم درخت (برخی انواع مقاوم‌تر و برخی حساس‌تر هستند)، سن درخت، شرایط آب و هوایی و قدرت گیاه مختلف متفاوت است اما به هر حال می‌تواند بعد از مدتی تمامی گیاه را از پای دربیاورد و از بین ببرد. متأسفانه این بیماری درمانی سریع و ۱۰۰٪ ندارد مخصوصاً به دلیل اینکه عامل این بیماری نوعی باکتری است، مصرف قارچ‌کش‌ها آن‌طور که موردنظر است، اثری بر روی کنترل و ریشه‌کن کردن این بیماری نخواهند داشت. برای جلوگیری از شیوع این بیماری اولاً باید ارقامی از گیاه را انتخاب کرد که به شکل ژنتیکی به این بیماری مقاوم هستند و همچنین با انجام نگهداری خوب و مناسب از گیاه، درختانی قوی پرورش داد که توان ایستادگی و مقاومت بیشتری در برابر این بیماری داشته باشند.
بهتر است که به‌محض مشاهده قسمتی از شاخه و ساقه درخت که علائم آتشک را نشان می‌دهد هر چه زودتر نسبت به قطع و حذف این شاخه اقدام کرد از نظر کاربرد سموم اگر خطر شیوع این بیماری در منطقه شما سابقه دارد بهتر است که قبل از مشاهده علائم از سموم استفاده کرد زیرا سموم بعد از ظهور این بیماری اثربخشی کمی دارند. از جمله سمومی که بدین منظور استفاده می‌شود می‌توان به این نمونه‌ها اشاره کرد: باکتری‌کش هایی همانند استرپتومایسین Streptomycin و یا Terramycin که به نحوی نوعی آنتی‌بیوتیک گیاهی به شمار می‌روند (البته این مواد را بهتر است زمانی که میوه‌ها شکل گرفته‌اند و قابل‌مشاهده هستند مصرف نکنیم)، ماده تریس-آلومینیم Aluminum tris که نوعی باکتری‌کش محسوب می‌شود اما باید قبل و هنگام گلدهی مصرف شود، سموم قارچ‌کش حاوی عنصر مس که اگرچه قارچ‌کش هستند اما به دلیل داشتن عنصر مس بر روی باکتری‌ها نیز اثر دارند و بیش از سایر موادی که جهت مبارزه با این بیماری معرفی می‌شوند، در دسترس همگان هستند.
بهتر است که از سموم حاوی عنصر مس هنگامی استفاده کرد که درختان هنوز در رکود به سر می‌برند و یا در مراحل اولیه بیدار شدن و فعالیت درخت باشد زیرا این سموم می‌توانند به برگ‌ها و میوه‌های جوان آسیب برسانند با این وجود اگر خطر از بین رفتن تمامی درخت به دلیل این بیماری وجود دارد، استفاده از آن هنگام وجود گل‌ها و میوه‌های جوان اجتناب‌ناپذیر است بخصوص اینکه گاهی برای کنترل مناسب این بیماری مجبور خواهیم بود چندین بار از این سم استفاده کنیم.
بیماری زنگ بیماری دیگر قارچی است که اکثراً بر روی میوه‌های گیاه و گاهی برگ‌های آن لکه‌هایی نارنجی رنگ ایجاد می‌کنند برای مبارزه با این بیماری نیز سموم را می‌بایست قبل از فعالی شدن گیاه و بیدار شدن جوانه‌ها استفاده کرد و از جمله سموم پیشنهادی برای مسئله می‌توان به زیرام و تیرام اشاره کرد. پوسیدگی ریشه و طوقه درختان به نوعی بیماری قارچی که توسط قارچ آرمیلاریا Armillaria mellea ایجاد می‌شود ریشه‌های درختان به را درگیر می‌کند و به‌تدریج آن‌ها را از بین میبرد. در نتیجه شاهد پژمردگی شاخه‌های این گیاه و زوال تدریجی درخت خواهیم بود.
بیماری لکه برگی قارچی درختان به Quince fleck که توسط Fabraea maculata ایجاد می‌شود بخصوص در مناطقی که رطوبت بالایی در طی فصل رشد دارند شیوع می‌یابد. در این بیماری بر روی برگ‌ها لکه‌هایی تیره رنگ با مرکزی سفید رنگ و کوچک شکل می‌گیرد. این لکه‌ها به‌تدریج بزرگ می‌شوند و به هم می‌پیوندند و نواحی وسیعی را تشکیل می‌دهند. ریزش برگ‌ها و از بین رفتن میوه‌ها از جمله اثرات شیوع این بیماری است. سموم حاوی عنصر مس از جمله سموم مؤثر بر روی کنترل این بیماری است.
هرس
درختان جوان به گفته برخی از پرورش دهندگان در ۵-۳ سال اولیه زندگی خود نیازی به هرس ندارند. مگر حذف پاجوش‌هایی که از کنار تنه اصلی گیاه و در کنار پایه اصلی درختان از خاک می‌روید. این عمل در تمامی طی زندگی درخت به باید انجام شود. زیرا پاجوش‌ها تنها انرژی گیاه مادری را مصرف کرده و فایده دیگری ندارند. بعد از آن نیز هرس این گیاه شامل قطع ساقه‌ها و شاخه‌هایی است که شکسته و آسیب دیده هستند و یا اینکه با رشد در جهت نامناسب، مزاحم رشد سایر شاخه‌ها می‌شوند و زمان مناسب هرس نیز در اواخر زمستان است. برای کوتاه کردن شاخه‌هایی که مزاحم رشد سایرین شده‌اند و یا رو به مرکز گیاه رشد کرده‌اند باید به گونه‌ای عمل کرد و که حداکثر حدود یک‌سوم طول شاخه کوتاه شود و دوسوم آن باقی بماند. در هرس این درخت اصلاً نباید زیاده‌روی کرد. چون گل‌ها و شکوفه‌های درختان به بر روی ساقه‌های حاصل از فصل رشد جدید شکل می‌گیرند. یعنی در بهار ابتدا مقداری رشد ساقه جدید شکل می‌گیرد و گل‌ها روی همین شاخه‌ها پدیدار می‌شوند. به همین دلیل اگر در کوتاه و یا قطع کردن ساقه‌ها و شاخه‌های این درختان زیاده‌روی کنیم، از تعداد ساقه‌هایی که در فصل بهار خواهند رویید کم می‌شود. و به همین دلیل شکل‌گیری میوه‌ها نیز کاهش خواهد یافت. با این وجود و البته در مورد درختان به که بالغ و بزرگ هستند و چندین سال است که میوه دهی دارند می‌توان نسبت به حذف تدریجی یک ساقه مسن که میوه دهی چندانی ندارد اقدام کرد تا انرژی گیاه صرف رشد سایر ساقه‌ها شود.
از طرفی اگر تعداد میوه‌های شکل گرفته زیاد باشد باید در مراحل اولیه رشد میوه‌ها تعدادی از آن‌ها را حذف کرد و به اصطلاح تنک کرد تا رشد و بزرگ شدن میوه‌های باقیمانده به‌خوبی انجام گیرد. این کار را می‌توان ۲-۱ هفته بعد از اینکه گلبرگ‌های گل‌ها ریزش کردند انجام داد و نسبت به کم کردن تعداد میوه‌ها اقدام کرد. البته باز هم یادآوری می‌کنم این کار در صورتی ضرورت دارد که تعداد میوه‌های شکل گرفته زیاد باشد و میوه‌ها فضای کافی برای رشد و بزرگ شدن نداشته باشند.
خواص
۱٫ ضدالتهاب بودن
این میوه یک منبع غنی از ویتامین c است که تقریباً ۲۵ درصد از میزان روزانه توصیه شده از این ویتامین را تأمین می‌کند. ویتامین c، به افزایش ایمنی بدن می‌کند و بسیاری از بیماری‌های التهابی را نیز درمان می‌کند. همچنین دارای خواص ضد آلرژی نیز است. این میوه و عصاره‌های دانه آن می‌توانند برای درمان درماتیت و سیستیت استفاده شوند. همچنین در بسیاری از محصولات غذایی برای افرادی که مبتلا به آلرژی نیز هستند، مورداستفاده قرار می‌گیرد.
۲٫ لاغری و کاهش وزن
به یک میوه کم‌کالری است، اما سرشار از فیبر غذایی است.۱۰۰ گرم از این میوه تازه خام، حاوی حدود ۵۷ کالری است. همچنین دارای چربی اشباع شده، سدیم و کلسترول کم است که این ویژگی‌ها باعث می‌شود یک گزینه‌ای مناسب برای کاهش وزن و سلامت کلی باشد.
۳٫ درمان زخم معده
فنول های موجود در بسیاری از مواد غذایی باعث ایجاد زخم معده می‌شوند. آب این میوه برای افراد مبتلا به زخم معده مفید است و به درمان آن کمک می‌کند، زیرا دستگاه گوارش را آرام می‌کند.
۴٫ درمان بیماری‌های معده و هموروئید
به درمان مؤثر برای بیماری‌ها و ناراحتی‌های صبحگاهی است. به زمانی که با عسل مخلوط شود، می‌تواند به درمان کولیت، اسهال، یبوست و عفونت‌های روده کمک کند و شربت به برای درمان هموروئید نیز استفاده می‌شود.
۵٫ خواص آنتی‌اکسیدانی
این میوه به دلیل وجود ترکیبات پلی فنولیک، خواص آنتی‌اکسیدانی شگفت‌انگیزی دارد. این آنتی‌اکسیدان‌ها با رادیکال‌های آزاد موجود در بدن مبارزه می‌کنند و روند پیری را کاهش می‌دهند و همچنین از بیماری‌های قلبی، عروقی و سکته مغزی نیز جلوگیری می‌کنند.
۶٫ درمان تهوع و استفراغ
به پخته شده یا جوشیده تهوع و استفراغ را از بین میبرد و به‌عنوان یک دیورتیک خوب، به حذف سموم و مایعاتی که بدن می‌سازد، کمک می‌کنند.
۷٫ خواص ضدویروسی
تحقیقات نشان می‌دهد که میوه به غنی از خواص ضدویروسی است. فنول های موجود در این میوه با فعالیت‌های ضدویروسی قوی و خواص آنتی‌اکسیدانی که دارند، در برابر سرماخوردگی و سایر بیماری‌های ویروسی از بدن محافظت می‌کنند.
۸٫ کاهش فشارخون
این میوه غنی از پتاسیم است و کمک می‌کند تا فشارخون بالا متعادل شود و باعث کاهش آن می‌شود.
۹٫ کاهش کلسترول
مصرف منظم این میوه کمک می‌کند تا ال دی ال یا کلسترول بد در خون کاهش یابد و قلب را سالم نگه می‌دارد.
۱۰٫ خواص ضدسرطانی
خواص آنتی‌اکسیدانی به، به بدن کمک می‌کند تا در مقابل رادیکال‌های آزاد و سلول‌های سرطانی مقاومت کنند. همچنین حاوی تانین است که این تانین ها، از غشاهای مخاطی در برابر سرطان محافظت می‌کنند و مواد شیمیایی و سمومی که باعث سرطان در روده بزرگ می‌شوند را از بین میبرد.
۱۱٫ درمان استرس
آنتی‌اکسیدان‌های مختلف در به، به کاهش استرس و حفظ ذهنی آرام کمک می‌کنند.
۱۲٫ درمان بیماری‌های کبدی و چشم
مصرف به برای کسانی که به بیماری‌های کبدی و یا چشم مبتلا هستند، مفید است. در چین دانه‌های به خیس شده و آب پز شده را در تهیه ژله استفاده می‌کنند که می‌تواند مشکلات گلودرد و التهابات غشاهای مخاطی و مشکلات مربوط به چشم را تسکین دهد.
خواص دانه‌ها، روغن و آب به
دانه‌های به می‌توانند در درمان گلو و سایر بیماری‌های ویروسی نیز مؤثر باشند. روغن آن نیز مانع عرق کردن، تقویت قلب، کبد و معده می‌شود. آب این میوه در درمان بیماری‌های قلبی عروقی، بیماری‌های تنفسی، کم‌خونی و آسم مفید است. مصرف منظم آن می‌تواند در درمان سل و نارسایی کبدی نیز مؤثر باشد.
