بلاست گلابی یا لکه مردگی باکتریایی شکوفه اولین بار در سال ۱۹۱۴ از انگلستان گزارش شد. در حال حاضر این بیماری در سراسر جهان هر جا که گلابی کشت می‌شود می‌تواند شیوع داشته باشد. بلاست گلابی در ایران، نخستین بار در باغ‌های گلابی مشهد و حومه مشخص و گزارش شد.
نشانه‌های بیماری
نشانه‌های تیپ این بیماری در شکوفه‌های گلابی ایجاد می‌شوند. لکه مردگی در بخش خارجی کاسبرگ‌ها، دمگل‌ها و نهنج‌های دسته‌های گل که هنوز باز نشده‌اند ظاهر می‌شود. در شرایط آب و هوایی مناسب، سیاه‌شدگی در تمام دسته‌گل توسعه می‌یابد و منجر به خشکیدگی تمام گل‌ها و برگه‌ای سیخک می‌شود. ظهور و همکاران، گزارش کنندگان بیماری از مشهد می‌نویسند: علائم بیماری تا اندازه‌ای مشابه نشانه‌های سوختگی آتشی گلابی براثر Erwinia amylovora هستند، ولی شیرابه از بافت‌های آلوده ترشح نمی‌شود.
عامل بیماری
عامل بیماری Pseudomonas syringae pv. Syringae است، باکتری مذکور فلورسنت، گرم منفی و میله‌ای است و در محیط‌های محتوی سوکروز، لوان تولید می‌کند. بیشتر سویه‌های آن دارای فعالیت هسته یخ‌سازی بوده، سیرینگومایسین تولید می‌کنند. باکتری مذکور دامنه میزبانی وسیع دارد و می‌تواند به‌صورت رورستی (اپی فیتی) در بسیاری از گیاهان به زندگی خود ادامه دهد. این باکتری بیشتر اوقات در پینه و فلس‌های جوانه‌های خفته و برگه‌ای درختان میوه زمستان گذرانی می‌کند. در اوایل بهار جمعیت باکتری موجود در جوانه‌ها شروع به ازدیاد کرده، تشکیل پرگنه (کولونی) می‌دهند و با قطره‌های باران، آب آبیاری و حشرات به اندام‌های درخت انتشار پیدا می‌کنند.
مبارزه
باکتری از منافذ موجود در شکوفه‌ها، برگ‌ها و کلاله‌های گل وارد شده، آن‌ها را آلوده می‌سازد. هوای سرد و مرطوب یا بارانی در خلال دوره گلدهی برای شیوع بلاست شکوفه مناسب است. برای کنترل این بیماری، سم‌پاشی درخت‌ها در مرحله خفتگی جوانه‌ها با قارچ‌کش‌های مسی توصیه می‌شود.
