در بسیاری از گونه‌های حشرات گلوکز، فروکتوز و ساکارز غذای موردنیاز حشرات را فراهم می‌کنند. در میان حشرات تفاوت‌هایی در نوع قند است. مصرف قند در حشرات، سن حشرات، جنس حشرات، در چه مرحله متامورفوزی هستند در میزان مصرفشان دخیل است.
کربوهیدرات‌هایی که حشرات در مرحله لاروی تغذیه می‌کنند:
لارو برخی از حشرات به کربوهیدرات نیاز ندارند و آن‌ها پروتئین و چربی را جایگزین قندها کرده‌اند و انرژی موردنیاز خودشان را این لاروها از اکسیداسیون اسیدهای آمینه و اسیدهای چرب برطرف می‌کنند. لاروهایی که می‌توانند بدون کربوهیدرات به رشد خود ادامه دهند:
Aeades aegypti
Dermestes maculatus
Musca damestica
Tribolium castaneum
اما سایر گونه‌های حشرات به حد متوسطی از کربوهیدرات نیاز دارند. برای بسیاری از این گونه حشرات که وابستگی به کربوهیدرات‌ها هست گلوکز، فروکتوز و ساکارز ۱۵ الی ۳۰ درصد وزن رژیم غذایی آن‌ها را تشکیل می‌دهد. درحالی‌که ثابت شده است که پنتوزها و sorbose ها هیچ‌گونه ارزش غذایی ندارند. اما برخی از گونه‌های حشرات می‌توانند از قندهای دیگری غیر از قندهای ذکر شده چون گالاکتوز، مانوز و برخی الیگوساکاریدها و پلی ساکاریدها استفاده کنند (نشاسته و سلولز و …).
عامل محدودیت کننده حشرات برای استفاده از کربوهیدرات‌ها
عامل محدودکننده در واقع به میزان نرخ هیدرولیز کربوهیدرات‌ها وابسته است. اگر میزان نرخ برای الیگو و پلی ساکاریدها بالا باشد، استفاده حشره از آن بیشتر است. هم‌چنین نرخ تبدیل سایز مونوساکاریدها به گلوکز یا فروکتوز در بافت‌های حشرات.
