خواجه‌باشی از جمله گیاهان دارویی است که استفاده‌های مختلفی دارویی و درمانی دارد. خواجه‌باشی از گیاهان چندساله است که از طریق بذر تکثیر می‌شود. این گیاه بومی مناطقی از آسیا و اروپاست. در بیشتر مناطق به‌صورت خودرو رشد می‌کند. این گیاه دارای برگ‌های به نسبت باریک و درعین‌حال دندانه‌دار و بلند است. دارای ساقه‌ای راست و توخالی است. از گیاهان گل‌دار می‌باشد. این گیاه بومی مناطقی از آسیا و اروپاست. در بیشتر مناطق به‌صورت علف هرز وحشی رشد می‌کند. گل‌های این گیاه در انتهای ساقه ظاهر می‌شوند. گل آذین بسته این گیاه به‌صورت تجمیع شده و تخم‌مرغی شکل ظاهر می‌شود. دارای گل‌های سفید و در برخی موارد بنفش‌رنگی است. گل‌های این گیاه به هنگام شکفتن منظره زیبایی را پدید می‌آورد. گیاهی خاردار می‌باشد طوری که ساقه آن گیاه نیز خاردار است. خارهای این گیاه نوک‌تیز می‌باشند طوری که به هنگام تماس با دست درد شدیدی را ایجاد می‌کند. دارای گونه‌های مختلفی است. دارای برگ‌های مخالف مرتب‌شده‌ای است. هر جفت برگ این گیاه به اطراف ساقه متصل شده است. گل‌های این گیاه اغلب پوچی مغز و معطر هستند. ارتفاع این گیاه بسته به شرایط اقلیمی بین ۱ تا ۳ متر می‌باشد. خواجه‌باشی ملین بوده و برای درمان بواسیر و شقاق مقعد، رفع یبوست خونریزی و درد ناشی از بواسیر مؤثر است. همچنین جریان خون تنظیم نموده و قاعده آور است.
کاشت
خواجه‌باشی از طریق بذر تکثیر می‌شود. برای این منظور پس از آماده‌سازی زمین مورد کشت، برای تسریع در جوانه‌زنی بذرها را به مدت ۲۴ ساعت در آب ولرم خیس کنید، سپس آن‌ها را مورد کشت قرار دهید و بکارید. توجه داشته باشید که تا زمان جوانه‌زنی باید سطح خاک مرطوب نگه داشته شود. پس از مدتی گیاه جوانه می‌زند و رشد خود را آغاز می‌کند. فاصله کاشت بذر خواجه‌باشی بین ۳۰ تا ۷۰ سانتی‌متر است. بذر این گیاه را در عمق ۵/۰ تا ۲ سانتی‌متری کاشته می‌شود. خواجه‌باشی نسبت به خاک حساس نیست ولی خاک‌های حاصلخیز را برای رشد می‌پسندد. در خاک‌های فقیر نیز رشد می‌کند ولی اندازه آن کاهش پیدا می‌کند. گل‌دهی این گیاه از فصل تابستان شروع می‌شود و تا فصل پاییز و شروع فصل سرما ادامه دارد. خواجه‌باشی به آبیاری متوسط و کمی نیاز دارد. این گیاه برای رشد به نور کامل خورشید نیاز دارد.
