بذر گل مریم گلی ( سلوی ) الوان

گل مریم گلی (سلوی) از جمله گیاهان چندساله است که بیشتر به‌صورت یک‌ساله بسته به شرایط جغرافیای کشت می‌شود. دارای رنگ‌های مختلفی است ولی رنگ اصلی آن قرمز رنگ است. این گیاه دارای برگ‌های متقابل پهن به شکل قلب است. حاشیه برگ‌های این گیاه دندانه‌دار و نوک‌تیز است. گل‌های این گیاه خوشه‌ای هستند و همانند چتر بر روی بوته کشیده می‌شود. دارای دو نوع پاکوتاه و پابلند است. توجه داشته باشید که رقم‌های پاکوتاه این گیاه بیشتر گل می‌دهد. گیاهان سلوی در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری اکثراً به شکل گیاهانی چندساله رشد می‌کنند اما در مناطق معتدله به‌عنوان گیاهانی یک‌ساله کاشت می‌شوند زیرا با فرارسیدن سرماهای پاییزه از بین خواهند رفت. همان‌طور که اشاره کردم گونه‌های موجود در جنس سلوی متنوع هستند که برخی بیش از دیگران مورد کشت و کار قرار می‌گیرند.

آبیاری

آبیاری کم و یا زیاد این گیاه منجر به عدم گلدهی مناسب آن خواهد شد. گیاه را زمانی آب دهید که سطح خاک تا حدودی خشک شده باشد. گیاهان بالغ می‌توانند خشکی را تا حدودی تحمل کنند اما به‌هرحال آبیاری منظم به رشد بهتر آن کمک خواهد کرد. آبیاری بیش‌ازاندازه و یا سنگین بودن خاک و عدم عبور دادن آب اضافی حاصل از آبیاری منجر به زرد شدن برگ‌ها، ریزش گل‌ها، رشد ضعیف گیاه، پوسیدن ساقه گیاه و درنهایت از بین رفتن آن می‌شود.

نور

به مکانی با نور کامل نیاز دارد و در نور کامل یعنی حداقل ۸-۶ ساعت آفتاب مستقیم گلدهی بهتری خواهد داشت. در مناطقی که تابستان گرم دارند، کاشت این گیاه درجایی که از آفتاب صبح و سایه بعدازظهر برخوردار باشد منجر به رشد و گلدهی بهتر آنان خواهد شد. همچنین اگر قصد نگه‌داشتن این گیاه در گلدان و در درون خانه را دارید پنجره‌های جنوبی بهترین مکان از نظر نوری برای این گیاه است. مکان‌های سایه و کم‌نور موجب بلند و علفی شدن گیاه، کم‌رنگ شدن برگ‌ها، عدم گلدهی آن و شیوع برخی از بیماری‌های قارچی خواهد شد.

دما

محیط گرم از گلدهی این گیاه کم می‌کند بنابراین در صورت وجود روزهای گرم و داغ در طی تابستان این گیاه را در مکانی بکارید که در بعدازظهر از سایه برخوردار باشد. سرمای ملایم هوا را تحمل می‌کند اما معمولاً با نزول دمای هوا به زیر ۱۰ از رشد جلوگیری می‌شود و نمونه‌های متداول این گیاه در دمای زیر ۵-۴ درجه سانتی‌گراد از بین خواهند رفت.

خاک

به خاکی با زهکش خوب و رطوبت کافی نیاز دارد. بنابراین اگر خاک باغچه را با مقداری کود پوسیده گاوی مخلوط کنید محیط مناسبی برای کاشت این گیاه ایجاد می‌شود. برای کاشت در گلدان نیز می‌توان از مخلوطی همانند خاک معمولی + خاک‌برگ+پیت موس (نسبت‌های مساوی) استفاده کرد. ازآنجایی‌که این گیاه محیطی کمی اسیدی را ترجیح می‌دهد به‌کارگیری پیت موس (که موجب اسیدی شدن بسیار ملایم مخلوط کاشت می‌شود) گلدهی آن را بهتر می‌کند. همچنین پخش کردن یک لایه خاک‌برگ بر روی سطح خاک بخصوص برای گیاهانی که در معرض نور مستقیم بعدازظهر هستند، موجب خنک ماندن ریشه‌های گیاه و عملکرد بهتر آنان خواهد شد. در مورد کوددهی نیز اگر این گیاه قرار است به شکل یک‌ساله رشد کند و اگر مخلوط خاک به‌خوبی آماده‌شده باشد و از مواد ارگانیک همانند خاک‌برگ و یا کود پوسیده گاوی استفاده شده باشد نیاز چندانی به کوددهی نیست. اگر که کوددهی را به نفع گیاه می‌دانید (با توجه به شرایط خاک و یا شیوه نگهداری گیاه در گلدان برای چند سال) می‌توانید یک ماه بعد از استقرار گیاهان در مکان کاشت اصلی از کودی همانند ۲۰-۲۰-۲۰ هر ماه یک مرتبه استفاده کنید.

تکثیر

آسان‌ترین راه تکثیر این گیاه بخصوص نمونه‌های یک‌ساله آن کاشت بذر است که بذرها را می‌توان ۸-۶ هفته قبل از آخرین یخبندان بهاره در گلدان و در محیطی محافظت‌شده مانند درون خانه کاشت. خیساندن بذرها برای چند ساعت به‌سرعت جوانه‌زنی آنها بعد از کاشت کمک می‌کند. بذرها برای جوانه‌زنی نیاز به نور دارند بنابراین روی آنها را نپوشانید. دمای ۲۱-۱۸ درجه سانتی‌گراد برای جوانه‌زنی بذرها مناسب است بذرها در طی ۱۴ روز جوانه می‌زنند. تا جوانه‌زنی بذرها نیز می‌توان از روش غبارپاشی سطح خاک برای آبیاری بذرها استفاده کرد تا به دلیل جریان آب جابجا نشوند. همچنین بذر این گیاه در طی فصل گلدهی و رسیدن میوه‌ها خودبه‌خود در پای گیاه می‌ریزد و سال آینده جوانه می‌زنند. گیاهان جوان را می‌توان در بستر باغچه با فاصله ۳۰ سانتیمتر از یکدیگر کاشت کرد. امکان کاشت مستقیم بذرها در بستر خاک نیز وجود دارد البته این کار را زمانی انجام دهید که هوا گرم شده باشد و دمای خاک در حدود ۲۱ درجه سانتی‌گراد باشد.

آفات و بیماری

از بین آفات می‌توان به شته، شپشک آردآلود اشاره کرد. از بیماری‌های آن نیز می‌توان به سفیدک پودری، لکه برگی و سوختگی بوترتیس نام برد. مکان‌های سایه و خیس شدن برگ‌ها در طی آبیاری ازجمله شرایط مساعد برای شیوع بیماری‌های قارچی هستند

هرس

در مراحل اولیه رشد می‌توان ساقه اصلی گیاه را سرزنی کرد تا ساقه‌های جانبی شروع به رشد کنند و گیاه حالتی پرپشت‌تر بیابد و در نتیجه تعداد ساقه‌های گل­دهنده نیز بیشتر شود. عمل سرزنی را بهتر است تا قبل از ابتدای تابستان انجام داد و ساقه‌ای گیاه را می‌توان تا نیمه ارتفاع آنان کوتاه کرد. همچنین جدا کردن گل‌های خشکیده در طی فصل سال می‌تواند طول مدت‌زمان فعالیت گلدهی این گیاهان را افزایش دهد.