بذر ترب سیاه گرد

ترب جزء سبزیجاتی است که ریشه خوراکی دارد و بومی جنوب آسیا و اروپا است و سپس در تمامی جهان کاشته شده است. ترب بومی ایران نبوده و از خارج از کشور به کشور ما وارد شده است. این گیاه از خانواده Brassicaceae یا همان خردل است و از نظر ظاهر و بافت شبیه چغندر و شلغم است ولی طعمی متفاوت دارد.

کاشت

برای کاشت بذر ترب سیاه گرد در گلدان بهتر است از گلدان‌های مستطیلی و بزرگ استفاده کنید. ابزار موردنیاز عبارت‌اند از: بذر، خاک استاندارد (کمپوست خیلی خوب است)، گلدان مناسب، دستکش، آبپاش کوچک، بیلچه و الک تنها ابزارهای کاشت در آپارتمان هستند. ابتدا بذرها را برای مدت ۱۰ ساعت و حداکثر ۳ روز خیس می‌کنیم. خاک را الک کرده تا نرم و یکدست شود. گلدان موردنظر را از خاک مرغوب (کمپوست آماده) پر می‌کنیم (بیش از ۳/۴ گلدان). گلدان انتخابی باید زهکشی خوبی داشته باشد (در انتهای آن سوراخ مناسبی برای خروج آب اضافی باشد). سپس اقدام به آبیاری گلدان می‌کنیم تا آب کاملاً از گلدان خارج شود. بعد از چند ساعت از آبیاری گلدان بذرها را بر روی خاک می‌ریزیم و حداکثر به ارتفاع دو برابر طول بذرها روی آن خاک می‌ریزیم (بذر را هم می‌توان به‌صورت دست پاش و هم به‌صورت دانه‌ای با فاصله ۱۰ سانتی‌متر کاشت). ولی معمولاً بذرها را به‌صورت خطی و با فاصله ۱۰ تا ۲۰ سانتی‌متر می‌کارند. ریختن خاک زیاد روی بذرها باعث خفه شدن آن شده و نمی‌توانند رشد کنند. سپس با افشانه آب را بر روی سطح خاک اسپری کنید به‌صورتی که مطمئن شوید آب به بذرها رسیده و این کار را هر روز یا روزی دو بار انجام دهید. قبل از سبز شدن بذر سبزی نباید اجازه دهید سطح خاک خیلی خشک شود در این صورت از جوانه زدن خبری نیست. آبیاری زیاد نیز باعث می‌شود هوا به بذرها نرسد و خفه شوند و جوانه‌زنی صورت نگیرد. هنگامی‌که سطح خاک خشک شد اقدام به آبیاری مجدد کنید. کود دهی را از هفته دوم بعد از جوانه‌زنی شروع کنید.

برای کاشت بذر ترب سیاه گرد در باغچه و زمین ابتدا مقداری خاک‌برگ یا کمپوست یا کود حیوانی بر روی باغچه ریخته و با بیلچه خاک را زیرورو می‌کنیم و سپس خاک را نرم و تخت و یکدست می‌کنیم. بذرها را به فاصله ۱۰ تا ۲۰ سانتی‌متر در گودال‌های به عمق ۰٫۵ سانتی‌متر می‌کاریم و خاک نرم بر روی آن می‌ریزیم. سپس به‌آرامی اقدام به آبیاری می‌کنیم به‌طوری‌که آب به بذرهای زیر خاک برسد و هم‌چنین خاک روی بذر شسته نشود. تا قبل از سبز شدن باغچه بهتر است هر روز یا روزی دو بار باغچه را آبیاری کنیم. این تربچه را بیشتر به خاطر ریشه آن می‌کارند در نتیجه برداشت هنگامی انجام می‌شود که تربچه کمی از خاک بیرون زده و غده به‌صورت کامل تشکیل شده است. برای استفاده از برگ آن نیز می‌توانید از محل اتصال برگ به ریشه (تربچه) برگ‌ها را قبل از اینکه خیلی بزرگ شود بچینید و مصرف کنید. بعد از مدتی برگ‌های جدید مجدد رشد خواهند کرد ولی مصرف برگ تنها باعث رشد بیش‌ازحد ریشه (ترب) شده و مزه آن نیز تند و تربچه پوک می‌شود.

خواص

مزه کمی تند ترب باعث نشده است که خواص آن نادیده گرفته شود و مصرف نشود. این گیاه درمان سرماخوردگی، زردی، دفع سنگ‌های کیسه صفرا، برونشیت، آسم، سرفه‌های مزمن، نقرس، روماتیسم، یرقان، کاهنده فشارخون، متلاشی کننده سنگ مثانه، بازکننده انسداد مجاری تنفسی، ضد انگل‌های روده‌ای، مقوی معده و ضد اسکوربوت است. برخی از دیگر از خواص تربچه سیاه گرد (ترب سیاه) عبارت‌اند از:

سیستم گوارشی و کبد

ترب سیاه در طب سنتی برای سلامت روده‌ها مفید است. ترب سیاه دوست دستگاه گوارش است و عملکرد صفرا را بهبود می‌بخشد. همچنین باعث سم‌زدایی از کبد می‌شود.

شربت ترب سیاه برای مقابله با سرفه

امان از زمانی که سرفه‌های پی‌درپی راه نفس آدم را بند می‌آورد. در این صورت هیچ‌چیز به‌اندازه ترب سیاه یک درمان مفید و طبیعی نیست. شربت ترب سیاه باعث می‌شود که مخاط برونشیت روان شده و دفع شود. به همین دلیل هم برای درمان سرفه و مشکلات تنفسی فوق‌العاده است.

روش مصرف

ترب سیاه را شسته و پوست بگیرید و سپس خرد کنید. ترب‌های خردشده را کف ظرف بچینید و روی آن را با یک لایه نازک شکر یا قند بپوشانید. اجازه دهید به مدت یک روز بماند تا شربت آن دربیاید. شربت به‌دست‌آمده را در یک پیاله ریخته و روزانه ۴ تا ۶ قاشق میل کنید. ترب سیاه شهرت زیادی برای حفظ سلامت روده‌ها دارد. از سالیان قبل خواص ترب سیاه روی سیستم گوارشی و به‌ویژه برای تنظیم عملکرد صفرا کاملاً شناخته شده است. به این ترتیب که این ترب باعث افزایش ترشح و دفع صفرا می‌شود. شربت به‌دست‌آمده را بیش از ۴۸ ساعت نگهداری نکنید. در صورت انسداد مجاری صفراوی از ترب سیاه استفاده نکنید.