جونیپر چینی گونه ای از جونیپر بومی کشور چین است که به خاطر هرس پذیری خوب و قابلیت شکل پذیری بالا برای تبدیل کردن به بونسای بسیار مناسب است. گیاه جونیپر چینی از خانواده سرو و بومی چین، میانمار، ژاپن، مغولستان و هیمالیا است. این گیاه جزو درختان همیشه سبز و برگ سوزنی، مخروطی شکل بوده و ارتفاع آن بین ۱ تا ۵ متر متغیر است اما به طور کلی میانگین رشد گونه های این گیاه حدود ۳ متر است. درخت جونیپر دارای دو نوع برگ است. یکی برگ های سوزنی شکل جوان به طول ۵ تا ۱۰ میلی متر و دیگری برگ های فلس دار بالغ به طول ۱٫۵ تا ۳ میلی متر. معمولاً جونیپر چینی بالغ از طریق ایجاد برگ های جوان در نوک شاخه ها به ویژه در قسمت های پایینی تاج شاخه و بخش های سایه گسترش پیدا می کنند.
این گیاه معمولا دارای دو پایه نر و ماده به صورت جداگانه است. اما گاهی ممکن است یک درخت واحد گل های نر و ماده را همزمان داشته باشد. درخت جونیپر چینی دارای شکوفه هایی سفید موم مانند (مخروط های ماده) و میوه های توتی شکل به قطر ۷ تا ۱۲ میلیمتر است که هر یک از آنها حاوی ۲ تا ۴ دانه است. مخروط های ماده این گیاه در طول ۱۸ ماه بالغ می شوند. مخروط های نر این گیاه به طول ۲ تا۴ میلیمتر در اوایل بهار گرده افشانی می کنند. این گیاه یکی از گونه های بسیار مقاوم نسبت به سرما و گرما بوده و نرخ رشد سالانه آن ۳۰ تا ۳۵ سانتی متر در سال است.
کاشت
بذر جونیپر چینی در تمام فصول قابل کشت است. ابتدا بذرها را همراه با کمپوست مرطوب درون یک کیسه قرار دهید. کیسه حاوی بذر را به مدت ۸ هفته (۹۰ روز) در دمای ۲۰ درجه سانتی گراد نگهداری نمایید. این کار برای شبیه سازی دوره خواب زمستانی بذرها ضروری است. در این مدت به منظور جلوگیری از خشک شدن بذرها هر از گاهی چند قطره آب درون کیسه بریزید. پس از ۹۰ روز و قبل از کشت بذرها، ابتدا بذرها را به مدت ۲۴ ساعت درون اب مقطر قرار دهید. در صورتی که طی این ۸ هفته بذرها جوانه زدند، بلافاصله نسبت به کشت آنها اقدام کنید.
برای کشت نشایی، بذرها را درون سینی نشا کاری، روی خاک نرم (کاملاً شخم زده شده) پاشیده و با یک لایه نازک از کود حیوانی سرند شده روی بذرها را بپوشانید و خاک را به طور کامل آبیاری کنید. پس از مدت ۱۵ روز از کشت، جوانه ها سر از خاک درآورده و با رسیدن ارتفاع آنها به ۱۰ تا ۱۵ سانتی متر رسید، می توانید نهال های کوچک را به محیط کشت اصلی منتقل کنید.
جونیپر چینی در خاک اسیدی بهتر رشد میکند. به طور کلی مناسب ترین محیط کشت برای این درخت مناطق ساحلی و خاک های شنی با زهکشی بالاست. مکان کشت این درخت باید حداقل ۶ ساعت در روز از نور مستقیم آفتاب برخوردار باشد. اگر همزمان با رشد درخت هرس شاخه های اضافی به طور مرتب انجام گیرد، درختی متراکم و شاداب خواهید داشت. هرس درختان باید در فصل بهار انجام شود. هرس شاخه های مسن باعث تشویق رشد و جوانه زنی گیاه می شود. رطوبت مورد نیاز این گیاه، متوسط بوده و نیاز به آبیاری مداوم ندارد.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.