بذر گل ستاره ای پا بلند سفید

گل ستاره‌ای با نام علمی Cosmos sulphureus نام یک‌گونه از سرده شاه اشرفی خانواده Asteraceae که بومی مکزیک و آمریکای مرکزی است. این گیاه از گونه cosmos است که شامل ۲۵ گونه یک‌ساله یا چندساله است. در دورانی که ماجراجویان اسپانیایی در جستجوی ثروت‌های نهفته در مکزیک و انتقال آن‌ها به اسپانیا بودند، یکی از گنجینه‌هایی که یافتند، گل ستاره‌ای بود. در دهه اخیر گل ستاره‌ای محبوبیت بیشتری را در میان باغبانان پیدا کرده زیرا پرورش آن ساده است، گل‌هایی تماشایی دارد و به‌خوبی زنبورها و پروانه‌ها را به خود جذب می‌کند. گل ستاره‌ای مقادیر زیادی از گلبرگ‌های کاسه‌ای شکل با گستره‌ی فوق‌العاده‌ای از رنگ طلایی تولید می‌کند که بین ۵ تا ۷ سانتی‌متر (۲ تا ۳ اینچ) قطر دارند. با توجه به شاخ‌وبرگ غنی و شبکه‌ای این گیاه، طول آن به حدود ۱۲۰ سانتی‌متر (۴ فوت) می‌رسد. این گیاه در انتهای تابستان توده‌ی گرد و زیبایی را تشکیل می‌دهد.

این گیاه همانند همتایش گیتی شویدی پرورش ساده‌ای داشته و انتخابی عالی برای کودکان یا باغبانان تنبل است. گل ستاره‌ای عاری از بیماری و مقاوم در برابر حرارت و بلایا است و به همین دلیل قادر است در دوران خشک‌سالی رشد کند و در شرایط سختِ باغ‌های شهری و کشتزارهای وحشی سالم بماند. با داشتن منطقه‌ای آفتاب‌گیر در هر باغ، این گیاهانِ انطباق‌پذیر قادر هستند که به‌صورت گلدانی یا زمینی کاشته شوند.

بذرافشانی گل ستاره‌ای

بذرافشانی در فضای داخلی از مارس تا آوریل و بذرافشانی در فضای خارجی بین ماه‌های آوریل تا مه صورت می‌گیرد. می‌توان بذر را در اوایل بهار و ۳ تا ۴ هفته قبل از انتقال آن به بیرون، در فضای داخلی کاشت یا اینکه آن را مستقیماً در فضای بیرون و محلی که می‌بایست گل رشد کند، پخش کرد که در صورت برگزیدن راهکار دوم، می‌بایست اواسط یا اواخر بهار برای شروع عملیات در نظر گرفته شود. در مرحله‌‎ی جوانه‌زنی، خاک را به میزان متعادلی مرطوب نگاه دارید.

بذرافشانی داخلی

از خاک دارای زه‌کشی مناسب استفاده کرده و تا عمق ۳ میلی‌متری (۸/۱ اینچ) را با خاک بپوشانید. هنگامی‌که گیاه به‌قدر کافی برای فرایند حمل‌ونقل بزرگ شد، آن را به گلدان‌ کوچکی انتقال دهید تا در آن رشد کند. ۱۰ الی ۱۵ روز قبل از انتقال گیاه به بیرون، آن را با شرایط هوای بیرون مأنوس کنید و در این میان هرگونه عامل مربوط به تشکیل شبنم روی گیاه و سرمازدگی را در فاصله‌ی ۱۵ سانتی‌متری (۶ اینچ) گیاه نگه‌دارید

بذرافشانی مستقیم

زمین را به‌خوبی آماده کرده و با چنگک، مسیرهای دقیقی را مهیا کنید. درصورتی‌که بیش از یک‌بار در سال از بستر مربوطه برای کاشت استفاده می‌شود، مناطق بذرافشانی‌شده را با حلقه‌ای از خاک و برچسب نشان‌گذاری کنید. بذرها را در عمق ۱ میلی‌متری (یک‌هجدهم اینچ) و با فاصله ۳۰ سانتی‌متری (۱۲ اینچ) از یکدیگر بکارید. بذرها را به‌صورت فاصله‌دار بکارید وگرنه در یکدیگر نفوذ کرده و جلوی رشدشان را می‌گیرند. بذرها پس از گذشت ۶ الی ۸ هفته از کاشت، ظاهر می‌شوند که این موضوع را می‌توان به‌راحتی و با توجه به علف‌های هرز کنار این بذرها متوجه شد. بذرها را کم‌پشت کنید تا در نهایت باز هم فاصله ۳۰ سانتی‌متری میانشان حفظ شود. بقایای حاصله از فرایند کم‌پشت‌کردن (بخش‌هایی از گیاه که پس از کم‌پشت‌کردن بذرهای اولیه حاصل می‌شوند) را با صرف دقت فراوان دوباره بکارید.

کشت گل ستاره‌ای

هنگامی‌که بذرها رشد کرده و دارای سه جفت برگ شدند، نوک برگ‌ها را قیچی کرده و حداقل یکی از آن‌ها را باقی بگذارید. گونه‌های بلندتر را با استفاده از عصاهای تک‌پایه یا سه‌پایه و مقداری ریسمان سرپا نگاه دارید. شاخ‌وبرگ گل ستاره‌ای به‌صورت ظریفی از بخش‌های نخ‌مانند تشکیل می‌گردد. در هنگام گل‌کاری، ممکن است که گونه‌های بلندتر بالاتنه سنگینی پیدا کنند. در صورت کاشت گروهی، این مشکل کمتر نمود پیدا می‌کند زیرا برگ‌های پرمانند دوگانه در یکدیگر قفل شده و از یکدیگر حمایت می‌کنند. گل ستاره‌ای از نظر ژنتیکی با زیست‌گاه صحرایی انطباق دارد. به همین دلیل در باغ، نیازهای آن بسیار محدود می‌شود: یک منطقه آفتاب‌گیر با خاکی که کیفیت زه‌کشی متوسط رو پایین و همچنین رطوبت متوسط رو به پایین دارد. آن‌ها برای استقرارشان به رطوبت نیاز دارند اما همانند نمونه‌های بالغ، مقاومت خوبی در برابر خشکی نشان می‌دهند. در صورت نباریدن باران به مدت طولانی، رشد گل‌ها دچار نقصان می‌شود پس فقط در شرایطی که خشک‌سالی ادامه‌دار باشد، گیاهان را آبیاری نمایید.

درصورتی‌که خاک بیش‌ازحد و طی برنامه‌ای منظم کود داده شود یا این‌که رطوبت خاک زیاد باشد، عملکرد رشد دچار نقصان می‌شود. کوددهی زیاد مانع گل‌کاری می‌شود. گل ستاره‌ای یک گیاه کوتاه‌روز است و به همین دلیل است که پس از تابستان که روزها در نیم‌کره‌ی شمالی کوتاه‌تر شده و تاریکی طولانی‌تر می‌شود، شکوفه‌های بیشتری از گل ستاره‌ای مشاهده می‌شود. تا زمانی که سرما شدید نشده، انتظار رویش گل را داشته باشید. در انتهای فصل، برای جمع‌آوری گل‌های پژمرده‌شده عجله نداشته باشید. پرندگان (علی‌الخصوص فنچ‌های طلایی) تمایل زیادی به مصرف دانه‌های این گل‌ها در فصل پاییز دارند و امکان دارد دانه‌هایی که از نوک این پرندگان بر روی زمین می‌افتد، رشد کرده و سال بعد جوانه‌های بیشتری از محصول را برای شما به ارمغان آورد.

بریدن گل‌های ستاره‌ای

گل ستاره‌ای در دسته‌ی گیاهانی قرار می‌گیرد که پس از برش گلشان، دوباره شکوفه می‌کنند و این بدان معناست که هرقدر زودتر شکوفه‌ها را ببرید، غنچه‌های جدید سریع‌تر سر برآورده و جایگزین می‌شوند. غنچه‌ها بسیار زیاد ظاهر می‌شوند و حتی پس از برداشت گل‌ها، شما کماکان گستره‌ی متنوعی از رنگ‌ها را در باغتان خواهید داشت. شکوفه‌ها را در ساعات اولیه صبح ببرید و ساقه‌هایی را که دارای گلبرگ‌هایی در آستانه بازشان هستند، برگزینید. برگ‌هایی را که پایین‌تر از خط آب‌دهی گیاه قرار می‌گیرند، جدا نمایید. شکوفه‌ها پس از قرار گرفتن در ظرف به‌صورت کامل باز شده و درصورتی‌که انتهای ساقه‌دار گل را به مدت ۲۰ ثانیه در آب جوش بگذارید، می‌توانید آن‌ها را تا یک هفته در داخل آب نگاه دارید.

موارد استفاده گل ستاره‌ای

بسترسازی و مرزبندی، حیات‌وحش، باغ‌های پرورش زنبور یا پروانه، بریدن گل‌ها. این گل از نظر زیبایی واقعاً بی‌نظیر است و بیشترین زمره استفاده به خاطر زینتی بودن آن است و با داشتن گل‌های همانند این نمونه گل در منزل و محیط آپارتمان در گلدان‌ها شما حس آرامش و زیبایی خواهید داشت.

اصالت گل ستاره‌ای

در دورانی که ماجراجویان اسپانیایی در جستجوی ثروت‌های نهفته در مکزیک و انتقال آن‌ها به اسپانیا بودند، یکی از گنجینه‌هایی که یافتند، گل ستاره‌ای بود. در سال ۱۷۸۹، این گل به‌وسیله همسر سفیر اسپانیا، راه خود را به سمت انگلستان پیدا کرد. نیم قرن دیگر گذشت تا اینکه گل ستاره‌ای به‌صورت غیرمستقیم از طریق انگلستان و اسپانیا و به‌صورت مستقیم از طریق مکزیک وارد خاک آمریکا گردید. باغداران همواره تمایل به بهبود مادر طبیعت دارند و این‌گونه است که امروزه کشت‌های متنوعی از گل ستاره‌ای در دسترس است. بسته به گونه این گیاهان در هر منطقه و با ارتفاع ۳۰ الی ۲۰۰ سانتی‌متر (۱ تا ۷ فوت) رشد می‌کنند.

وزن	10 گرم
نام فارسی	ستاره ای پابلند سفید
نام انگلیسی	Cosmos
نام علمی	Cosmos sulphureus
خانواده	کاسنی (Asteraceae)
رنگ گل	سفید
رنگ برگ	سبز
زمان کاشت	فروردین تا اردیبهشت
زمان گل دهی	تابستان