بذر ترب قرمز گرد

ترب جزء سبزیجاتی است که ریشه خوراکی دارد و بومی جنوب آسیا و اروپا است و سپس در تمامی جهان کاشته شده است. ترب بومی ایران نبوده و از خارج از کشور به کشور ما وارد شده است. این گیاه از خانواده Brassicaceae یا همان خردل است و از نظر ظاهر و بافت شبیه چغندر و شلغم است ولی طعمی متفاوت دارد. ترب سفید به دلیل خواص بالای آن مورد مصرف قرار می‌گیرد. همچنین کمی تردتر از تربچه‌های معمولی است.

کاشت

ریختن خاک زیاد روی بذرها باعث خفه شدن آن شده و نمی‌توانند رشد کنند. برای کاشت بذر ترب در گلدان بهتر است از گلدان‌های مستطیلی و بزرگ استفاده کنید. ابزار موردنیاز عبارت‌اند از: بذر، خاک استاندارد (کمپوست خیلی خوب است)، گلدان مناسب، دستکش، آبپاش کوچک، بیلچه و الک تنها ابزارهای کاشت در آپارتمان هستند. ابتدا بذرها را برای مدت ۱۰ ساعت و حداکثر ۳ روز خیس می‌کنیم. خاک را الک کرده تا نرم و یکدست شود. گلدان موردنظر را از خاک مرغوب (کمپوست آماده) پر می‌کنیم (بیش از ۳/۴ گلدان). گلدان انتخابی باید زهکشی خوبی داشته باشد (در انتهای آن سوراخ مناسبی برای خروج آب اضافی باشد). سپس اقدام به آبیاری گلدان می‌کنیم تا آب کاملاً از گلدان خارج شود. بعد از چند ساعت از آبیاری گلدان بذرها را بر روی خاک می‌ریزیم و حداکثر به ارتفاع دو برابر طول بذرها روی آن خاک می‌ریزیم (بذر را هم می‌توان به‌صورت دست پاش و هم به‌صورت دانه‌ای با فاصله ۲ سانتی‌متر کاشت).

ریختن خاک زیاد روی بذرها باعث خفه شدن آن شده و نمی‌توانند رشد کنند. سپس با افشانه آب را بر روی سطح خاک اسپری کنید به صورتی که مطمئن شوید آب به بذرها رسیده و این کار را هر روز یا روزی دو بار انجام دهید. قبل از سبز شدن بذر سبزی نباید اجازه دهید سطح خاک خیلی خشک شود در این صورت از جوانه زدن خبری نیست. آبیاری زیاد نیز باعث می‌شود هوا به بذرها نرسد و خفه شوند و جوانه‌زنی صورت نگیرد. هنگامی‌که سطح خاک خشک شد اقدام به آبیاری مجدد کنید. البته می‌توانید بدون خیس کردن بذرها در آب، آن‌ها را به‌صورت دست­پاش بر روی سطح خاک بریزید و با چنگال سطح خاک را زیرورو کنید تا بذرها به زیر خاک بروند. کود دهی را از هفته دوم بعد از جوانه‌زنی شروع کنید.

برای کاشت بذر ترب در باغچه و زمین ابتدا مقداری خاک‌برگ یا کمپوست یا کود حیوانی بر روی باغچه ریخته و با بیلچه خاک را زیرورو می‌کنیم و سپس خاک را نرم و تخت و یکدست می‌کنیم. بذرها را به‌صورت دست­پاش و یکنواخت در محل موردنظر ریخته و سپس با شن­کش یا چنگال خاک را با آرامی زیرورو می‌کنیم تا بذرها به زیر خاک بروند. سپس به‌آرامی اقدام به آبیاری می‌کنیم به صورتی که آب بذرها را جابجا نکند و با خود نبرد. تا قبل از سبز شدن باغچه بهتر است هر روز یا روزی دو بار باغچه را آبیاری کنیم. این تربچه را بیشتر به خاطر ریشه آن می‌کارند در نتیجه برداشت هنگامی انجام می‌شود که ترب کمی از خاک بیرون زده و غده به‌صورت کامل تشکیل شده است. برای استفاده از برگ آن نیز می‌توانید از محل اتصال برگ به ریشه (تربچه) برگ‌ها را قبل از اینکه خیلی بزرگ شود بچینید و مصرف کنید بعد از مدتی برگ‌های جدید مجدد رشد خواهند کرد ولی مصرف برگ تنها باعث رشد بیش‌ازحد ریشه (تربچه) شده و مزه آن نیز تند و تربچه پوک می‌شود.

خواص

ترب از نظر طب قدیم ایران گرم و خشک است و از زمان‌های بسیار قدیم برای درمان بسیاری از بیماری‌ها به کار می‌رفته است.

۱) ترب برای دفع سنگ‌های صفرا مفید است.

۲) ترب برای درمان نقرس و رماتیسم مفید است.

۳) برگ ترب اگر همراه با غذا خورده شود به هضم بیشتر غذا کمک می‌کند.

۴) آب برگ ترب برای تقویت بینایی مفید است.

۵) ترب برای درمان یرقان مفید است.

۶) تخم ترب درد را تسکین و آرام می‌کند.

۷) در صورت مسمومیت‌های غذایی مقداری تخم ترب را همراه با سکنجبین به بیمار بدهید باعث استفراغ می‌شود و معده را پاک می‌کند.

۸) برای مداوا و درمان زخم‌های بدن از ترب و عسل ضماد تهیه کرده و روی زخم بگذارید.

۹) تخم ترب ادرارآور و قاعده ­آور است.

۱۰) دم‌کرده ریشه ترب تقویت‌کننده بدن است.

۱۱) برای دفع سنگ کیسه صفرا و سرفه‌های تشنج‌آور مفید است.

۱۲) ترب رنگ چهره را باز می‌کند. تخم ترب اشتهاآور است.

اسراف در خوردن ترب موجب دل پیچه شده و برای دندان و گلو مضر است.

وزن	20 گرم
نام فارسی	ترب سفید گرد
نام انگلیسی	Red Radish
خانواده	Brassicaceae