برای ملاحظه انواع بذر فلفل اینجا را کلیک نمایید.
فلفل پاپریکا ارغوانی یا فلفل کاپی با نام لاتین Paprika pepper و از خانواده Capsicum annum گیاهی یک ساله و یک چاشنی جهانی و یک کالای فراگیر در کابینت ادویه است. فلفل پاپریکا ارغوانی بومی مناطق گرمسیری نیمکره غربی شامل مکزیک، آمریکای مرکزی، آمریکای جنوبی و هند غربی است. این فلفل شکلی کشیده، نیمه دلمه ای و مخروطی شکل دارد. بافت فلفل پاپریکا ارغوانی گوشتی و ترد و طعم آن شیرین و بوی خوب دارد و پودر آن برای طعم دادن به غذاها، تزئین غذاها و افزودن رنگ به دستور غذا استفاده می شود. حتی می توان از آن برای رنگ کردن تخم مرغ و پارچه استفاده کرد. بوته فلفل پاپریکا ارغوانی پربار است. طول این فلفل ۲۰ سانتی متر یا کمی بیشتر است.
فلفل از جمله سبزیجات خوش طمعی است که قرنهای متوالی است کشت میشود. طبیعت فلفل گرم و جنس آن Capsicum و متعلق به تیره Solanaceae است. بشر فلفل را حدود ۷۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح در مرکز و جنوب آمریکا بخصوص مکزیک میشناخته است. فلفل برای اولین بار توسط کریستف کلمب از آمریکا به اروپا آورده شده و از اروپا به سایر نقاط جهان از جمله آفریقا و آسیا گسترش یافته شده و از قرن ۱۷ به بعد کشت آن متداول گردید. فلفل گیاهی یکساله و علفی است و بهصورت بوتهای کوتاه رشد میکند. فلفل علاوه بر مصرف مستقیم، در تهیه انواع مختلفی غذاها و سالادها استفاده میشود و ارزش غذایی آنها را بالا میبرد. خانواده فلفلها بسیار گسترده است. انواع مختلفی از این محصول از نظر شکل (دلمهای، قلمی گرد و …)، طعم (شیرین، تند، چیلی)، رنگ (سبز، قرمز، سفید، زرد، نارنجی، سیاه، بنفش، قهوهای و …)، اندازه (بزرگ، متوسط، کوچک) و … وجود دارد. تندی فلفلها با یکدیگر متفاوت است. فلفلهای قرمز بیشتر از فلفل های سبز تند هستند. فلفلهای چیلی به دلیل وجود کپسای سین (نوعی الکالوئید) در آنها تند هستند. ارتفاع گیاه فلفل بین ۳۵ تا ۵۵ سانتیمتر متغیر است.
شرایط اکولوژیکی
خاک
خاک مناسب برای فلفل پاپریکا ارغوانی خاک نیمه سنگین و هوموسی به همراه کمپوست آلی (خاک برگ) برخوردار از زهکشی خوب است. فلفل پاپریکا ارغوانی خاک کمی اسیدی را بهتر تحمل کرده و نسبت به خاک قلیایی حساس است. برای رشد این گیاه PH بین ۶٫۵ تا ۷٫۵ مناسب است ولی در PH کمتر از ۵٫۵ تا ۶٫۵ نیز رشد کرده و محصول میدهد.
دما
فلفل پاپریکا ارغوانی یک گیاه فصل گرم است و دمای بهینه جوانهزنی این گیاه ۲۵ تا ۳۱ درجه و رشد آن بین ۲۲ تا ۳۵ درجه سانتیگراد است. در طول دوره رشد نبایستی دما از ۱۸ درجه سانتیگراد و از ۳۵ درجه سانتیگراد بیشتر باشد. میزان دما در طعم فلفل پاپریکا ارغوانی مؤثر است و هر چه هوا گرمتر باشد طعم فلفل تندتر خواهد بود. برای فلفلهای شیرین و دلمهای دما باید بین ۲۱ تا ۲۵ درجه سانتیگراد و فلفلهای تند دمای بالاتر (حداکثر ۳۰ درجه سانتیگراد) باشد. در دمای بالاتر از ۳۵ درجه سانتیگراد نشا در عمق بیشتری کاشته شود تا ریشه در محیط خنکتر و با نوسانات دمایی کمتر رشد کند. دما و آب نامناسب باعث ریزش گل و میوه فلفل پاپریکا ارغوانی میشود. هنگام گرمی زیاد هوا برای حفظ رطوبت، روی خاک لاش برگ ریخته شود.
نور
گیاه فلفل پاپریکا ارغوانی در آفتاب کم قابل کشت است ولی برای رشد و نمو آن نور کامل آفتاب مناسبتر است. نور مستقیم خورشید باعث میشود فلفل پاپریکا ارغوانی رشد بیشتری داشته و محصول بیشتری تولید کند.
آبیاری
فلفل پاپریکا ارغوانی به دلیل ضعیف بودن ریشه و گسترش کم آن در خاک بخصوص در اوایل دوره رشد نیاز به آب زیادی دارد. برخورداری از آبیاری متوسط و منظم در رشد مناسب و باردهی فلفل پاپریکا ارغوانی مؤثر است.
کوددهی
برای کاشت و پرورش فلفل پاپریکا ارغوانی از کود حیوانی پوسیده وکمپوست استفاده شود. برای به دست آمدن محصول بهتر برگ و گل گیاه هر روز با محلول سولفات منیزیوم اسپری شود. فلفل پاپریکا ارغوانی را باید با کودهای مایع با کمترین میزان نیتروژن تغذیه کنید تا شکوفه کنند. در کوددهی به فلفل پاپریکا ارغوانی زیادهروی نشود.
کاشت و تکثیر
برای کاشت فلفل پاپریکا ارغوانی از دو روش کاشت مستقیم بذر و غیرمستقیم (نشاء) میتوان استفاده کرد. زمان کاشت بذری این گیاه در خزانه اواخر فصل زمستان و در زمین اصلی در فصل بهار است. بذر فلفل پاپریکا ارغوانی باید در خاک غنی و در محلی کاشته شود که زیر نور مستقیم آفتاب قرار داشته و در معرض باد قرار نداشته باشد. بذرهای فلفل پاپریکا ارغوانی در عمق ۱۰ میلیمتری در خاک و در فاصله بین ۳۰ تا ۵۰ سانتیمتر از یکدیگر کاشته شوند. برای رشد بهتر بذرها کمپوست و کودهای دیگر نیز به خاک اضافه شود. میزان دما در طعم فلفل مؤثر است و هر چه هوا گرمتر باشد طعم فلفل تندتر خواهد بود. فلفلهای شیرین و دلمهای دمای ۲۱ تا ۲۵ درجه سانتیگراد را بسیار دوست دارند. اما فلفلهای تند، دمای بالا و حداکثر ۳۰ درجه سانتیگراد را دوست دارند. خاک بایستی بخصوص در مراحل اولیه رشد همیشه مرطوب باشد. البته از آبیاری زیاد خودداری شود زیرا باعث گندیدن گیاه میشود. کاشت مستقیم بذر تغییرات دمای خاک، تنش آب، علفهای هرز، بیماریها و آفات باعث کاهش درصد جوانهزنی و رشد گیاه میشود. کاشت مستقیم بذر در مزرعه به دلیل شرایط نامناسب محیطی برای جوانهزنی و قیمت بالای بذرهای هیبرید توصیه نمیشود.
برای تولید تجاری فلفل پیشنهاد میشود از روش نشاکاری استفاده شود. برای کشت بذری غیرمستقیم (نشاء) سینی نشاء یا گلدان با زهکشی مناسب تهیه و با خاک سبک و غنی آن را پر میشود. بذر فلفل پاپریکا ارغوانی بر روی بستر کشت قرار داده شده و روی آن با لایه نازکی از خاک نرم و کود پوشانده و با آبپاش آبیاری میشود. لازم است بستر خاک کشت تا زمان جوانهزنی مرطوب نگه داشته شود. پس از گذشت ۵ تا ۱۷ روز بذر گیاه در دمای مناسب جوانه زده و رشد خود را آغاز میکند. با رسیدن گیاه به حد معینی از رشد کرد، نشاء به دست آمده برای ادامه رشد به زمین اصلی منتقل میشود. دوره رشد و باروری انواع فلفلها متفاوت است. دوره بلوغ و باردهی فلفلهای شیرین ۶۰ تا ۹۰ روز و فلفلهای تند تا ۱۵۰ روز است.
آفات و بیماریها
از جمله بیماریهای مهم فلفل پاپریکا ارغوانی از لکه برگی باکتریایی، آنتراکنوز، پوسیدگی گلگاه میوه، پژمردگی باکتریایی، بلایت گرمسیری، سفیدک حقیقی، بیماری بوته میری فیتوفتورایی، سر خرطومی فلفل، لارو مگس فلفل و بیماریهای ویروسی و از آفات مهم آن از تریپس، شتهها، کرم شبپره زمستانه، ککهای گیاهی (Flea beetles) و انواع نماتدها همچون not ،Root و Nematoda میتوان نام برد.
خواص درمانی
وجود انواع ویتامینهای گروههای A، B، B6، C و املاحی شامل منیزیم،کالیم، نیاسین، پروتئین، فسفر، هیدروکربن، آهن، سدیم، پتاسیم، کلسیم، روغن، چربی، بیوفلاونیدن، فیبر، شکر، بتاکاروتن، کپساسین و آنتیاکسیدان در فلفل پاپریکا ارغوانی باعث جلوگیری از سرطان دستگاه گوارشی، افزایش جریان خون و پائین آوردن کلسترول خون میشود. کاروتین و ویتامین P موجود در این گیاه در تنظیم فشارخون مؤثر است. مصرف فلفل پاپریکا ارغوانی ترشح آنتی باکتریها و جلوگیری از سوءهاضمه و عفونت رودهها را به دنبال دارد. فلفل پاپریکا ارغوانی اشتهاآور است و به دستگاه گوارشی در هضم غذا کمک میکند. فلفل پاپریکا ارغوانی برای ناراحتیهای اعصاب، تسکین و آرامش اعصاب قبل از خواب مؤثر است. کاپسیسین فلفل پاپریکا ارغوانی از رشد تومورهای سرطانی جلوگیری کرده و حتی در از بین رفتن سلولهای بدخیم مؤثر است.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.