بذر گوجه سبز
۱ تومان
بذر گوجه سبز با نام لاتین greengage
توضیحات
گوجه سبز میوه‌ای است کوچک، آبدار، سفت و ترد با طعم ترش که طرفداران بسیار دارد. بر پایه یک نوشته قدیمی، این گیاه قدمت ۲۰۰۰ ساله دارد و چینی‌ها اولین کسانی بودند که به کشت آن مبادرت ورزیدند. البته برخی نیز ریشه آن را از فرانسه می‌دانند. گفته می‌شود این گیاه از طریق ایران یا سوریه، به یونان برده شد. گوجه سبز نوع تغییر یافته‌ای از آلو‌های اروپایی است. گوجه سبز درختی خزان پذیر به ارتفاع ۳٫۵ تا ۴٫۵ متر است که در فصل بهار شکوفه‌هایی به رنگ سفید و تقریباً قبل از ظهور برگ‌ها تولید می‌کند. میوه گوجه سبز شکلی گرد و مدور و پوستی صاف و براق به رنگ سبز دارد که البته در اثر ماندگاری بر روی درخت و رسیدن بیش از اندازه به سبز، زرد تغییر رنگ می‌دهد و گاهی در برخی از قسمت‌های هاله‌ای از رنگ صورتی، قرمز را نیز به شکل کم رنگ نشان می‌دهد زمانی که به چنین رنگی درمی‌آید از نظر طعم و مزه نیز ترشی آن کمتر می‌شود. این درختان در سن ۶-۴ سالگی به میوه دهی قابل قبولی می‌رسند و به‌طورکلی تا حدود ۷۰ سال می‌توانند زنده بمانند، اما حداکثر تولید اقتصادی و مناسب میوه آنان تا حدود سن ۴۰ سال است.
گوجه سبز دارای پوست نازک به رنگ سبز یا سرخ می‌باشد و هسته سخت و محکم آن، در میان گوشت میوه قرار گرفته است. گوجه سبز که در واقع حالت نارس آلو می‌باشد، بر روی درختی به همین نام از خانواده گل سرخیان می‌روید. درخت گوجه سبز در نواحی معتدل بهترین رشد را دارد. میوه‌های آن در آب و هوای ملایم به رنگ‌های ارغوانی، قرمز، نارنجی، زرد و سبز روشن درآمده اما در آب و هوای سرد، رنگ آن قهوه‌ای شده و ظاهر نامطلوبی پیدا می‌کنند. میوه آبدار و لذیذ و تفاوت آلو با گوجه گذشته از شکل ظاهری، رنگ میوه، برگ و قامت درخت اختلاف میان طعم و مزه آن‌هاست یعنی گوجه‌ها به‌صورت سبز و کال و نارس مصرف می‌شوند حال آنکه الوها تا مرحله نهایی و بلوغ، گس و غیرقابل استفاده هستند، درخت گوجه سبز در بیشتر نواحی ایران به‌خصوص شمال و شمال غرب ایران تکثیر و برداشت می‌شود.
کاشت
کشت با هسته: در این روش ابتدا میوه باید بر روی درخت برسد. بعد هسته از میوه جدا می‌شوند تا بقایای میوه کاملاً حذف شود. پس از آن هسته‌ها را در محلی خشک و خنک قرار می‌دهند تا کاملاً خشک شود. بعد باید سه ماه در خاک اره در دمای ۵ درجه سانتی‌گراد قرار گیرد تا نیاز سرمایی آن رفع شود و سپس در بستری مناسب، گرم، روشن و به دور از نور مستقیم خورشید کشت می‌کنند.
پیوند زدن: این روش مرسوم‌ترین روش تکثیر این درخت بوده و در این روش اواخر بهار یا اوایل تابستان که درخت در مرحله پوست انداختن است پیوندک گرفته می‌شود و بر روی پایه قرار می‌گیرد. پیوندک باید از درختی تهیه شود که باردهی زیاد دارد و کیفیت میوه آن هم مناسب است. پایه‌ای که انتخاب می‌شود، باید متناسب با شرایط خاک باشد. معمولاً از درخت گوجه سبز حاصل از تکثیر با هسته به‌عنوان پایه استفاده می‌کنند. از درختان دیگر هم می‌توان استفاده کرد مثل بادام، زردآلو و… که بسته به شرایط خاک دارد.
اصلی‌ترین راه تکثیر این گیاهان روش پیوند زنی است به شکلی که پیوندک را از درختان گوجه سبز که کیفیت خوبی دارند تهیه می‌کنند و آنان را بر روی پایه‌ای مناسب پیوند می‌زنند. در خاک‌های سنگین و مرطوب از پایه آلو استفاده می‌شود. در خاک‌هایی که قلیایی هستند و خاک‌های آهکی از پایه‌هایی استفاده می‌شود که از طریق دورگه گیری بین بادام و شلیل به‌دست‌آمدهاند. از پایه هلو نیز می‌توان برای گوجه و آلو استفاده کرد. در خاک‌های سبکی که مشکل آفت نماتد وجود دارد مورداستفاده قرار می‌گیرد. کاشت هسته این گیاهان برای به دست آوردن پایه انجام می‌شود. برای کاشت هسته اجازه دهید میوه بر روی درخت به‌خوبی برسد و قسمت گوشتی آن جدا می‌شوند و هسته‌های آن را به‌خوبی با آب شسته تا کاملاً قسمت خوراکی از روی پوست چوبی هسته از بین برود. سپس چند روز بذر‌ها در مکانی خشک با دمای معمولی اتاق باقی می‌مانند تا رطوبت اضافه خود را از دست بدهند. هسته گوجه سبز نیاز به مدتی سرمادهی دارد تا توانایی جوانه‌زنی را بیابد.
آبیاری
بعد از کاشت نهال گوجه سبز و در طی سال اول بعد از کاشت می‌بایست آبیاری به شکل منظم و مرتب انجام گیرد تا ریشه‌های درخت به‌خوبی توسعه بیابد؛ یعنی هفته‌ای دو مرتبه به شکل عمیق آبیاری شود. در طی فصل رشد می‌توان این درختان را هر ۳-۲ هفته یک‌بار به شکل عمقی آبیاری کرد. آبیاری مناسب موجب رشد و میوه دهی خوب و میوه‌های پر آب می‌شود. در اوایل کشت نهال که گیاه جوان است باید آبیاری منظم و عمیق باشد تا هم گیاه خشک نشود و هم سیستم ریشه‌ای آن عمیق شود تا وقتی گیاه بالغ شده بتواند آب را از اعماق جذب کند و به خشکی مقاوم شود پس گیاه بالغ نیاز آبی کمی دارد اما باز هم باید توجه داشت که خشکی رخ ندهد به‌ویژه در زمان رسیدن میوه چون میوه چروک و کوچک می‌شود. البته غرقابی هم نباید اتفاق بیافتد زیرا باعث خفگی ریشه در اثر کمبود اکسیژن و پوسیدگی آن و درنتیجه آسیب به گیاه می‌شود.
خاک
اگرچه این درختان خاکی غنی با زهکش خوب را ترجیح می‌دهند، اما اگر زهکش خاک خوب باشد تقریباً هر نوع از خاک را تحمل کرده و در آن رشد می‌کنند. هنگام کاشت نهال و برای پر کردن گودال محل کاشت می‌توان از مخلوط خاک معمولی، خاک برگ، ۱۰ درصد شن استفاده کرد. در باغات تجاری درختان گوجه سبز بدین‌صورت برای کوددهی عمل می‌شود که ابتدا هنگام احداث باغ و برای درختان جدید کاشته شده از ۴۵۰ گرم کلسیم آمونیم نیترات، ۱۹۰ گرم سوپر فسفات، ۱۵۰ گرم موریت پتاس و ۱۰ کیلوگرم خاک برگ استفاده می‌شود. سپس به ازا هر سال از سن درخت همین مقدار به مقادیر فوق اضافه می‌شود.
دما
درخت گوجه سبز جز درختان مناطق معتدل سرد هستند و سرما را می‌توانند در طی زمستان تا حدود ۳۰- درجه سانتی‌گراد تحمل کنند. از نظر تحمل دمایی نیز بهترین طیف تا حدود ۳۵ درجه است اگرچه که دما‌های بالاتر را نیز مثلاً تا حدود ۴۰ درجه در صورت عدم خشکی کشیدن و آبیاری مناسب تحمل می‌کند.
نور
این درخت نباید در سایه باشد چون باروری آن کم می‌شود در کل به منطقه‌ای با نور مستقیم و کامل نیاز دارد.
آفات و بیماری‌ها
کرم آلو: این آفت جوانه‌ها را موردحمله قرار می‌دهد. بدین صورت که کرم‌ها وارد میوه شده و از گوشت میوه تغذیه می‌کنند. میوه چون می‌خواهد به این موضوع عکس‌العمل نشان دهد از داخل خود صمغی ترشح می‌کند.
شپشک سان خوزه: این آفت علاوه بر گوجه سبز سیب، گلابی و هلو را نیز مورد خسارت قرار می‌دهد. این شپش خرطوم خود را در نسج گیاه فرو می‌کند و خسارت ایجاد می‌کند.
زنبور سیاه گوجه: میزبانان این آفت گوجه سبز، زردآلو و آلو هستند که لارو یا کرم این حشره از مغز و هسته آن‌ها استفاده می‌کند.
خواص
این میوه برای بهبود طعم دهان مناسب است.
میوه‌ای مسهل است و برای افرادی که یبوست دارند مفید است.
این میوه چون باعث تعادل بین اسید و بازی خون می‌شود پس حالت اسیدی بدن را رفع می‌کند.
این میوه از پیری سلول‌ها جلوگیری می‌کند پس برای شادابی پوست مفید است.
عملکرد روده و معده را تنظیم می‌کند.
گوجه سبز سرشار از اسید آسکوربیک است که برای درمان نقرس توصیه می‌گردد.
در درمان تومورها، شب کوری، روماتیسمو رفع کم خونی بسیار مفید است.
این میوه دیواره رگ‌ها را نرم می‌کند درنتیجه از گرفتگی و تصلب شرایین جلوگیری کرده پس باعث سلامت قلب می‌شود.
ادرارآور است و درنتیجه باعث بهبود عملکرد کلیه‌ها می‌گردد.
این میوه سبب آرامش اعصاب می‌گردد و از آن می‌توان برای تحریک مغز و تسریع قدرت یادگیری و فعالیت‌های مغزی استفاده نمود.
وجود اسید بنزوئیک در گوجه سبز باعث شده است که این میوه خاصیت ضد میکروبی، ضد قارچی و ضد باکتریایی داشته باشد.
گوجه سبز فشارخون و چربی خون را کاهش داده و رسوبات را از خون دفع می‌کند.
اگر برگ‌های آن در سرکه جوشانده و بعد مصرف شود برای درمان کرم‌های حلقوی روده اثربخش است.
نظرات (0)
اولین کسی باشید که دیدگاهی می نویسد “بذر گوجه سبز”
محصولات مرتبط
بذر کوکب
بذر آفتابگردان
بذر آهار
بذر گیاهان دارویی
بذر گیاهان زینتی
بذر کوکب
بذر گیاهان زینتی
بذر آهار
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.