بذر گل آهار پا متوسط قرمز

برای ملاحظه انواع بذر گل آهار اینجا را کلیک نمایید.

بذر گل آهار یک بذر ارگانیک است. گل آهار گیاهی یک‌ساله است که رشد سریعی دارد دارای رنگ‌های مختلف قرمز، نارنجی، سفید، زرد، بنفش و … است. می‌توان گفت گل آهار رنگین‌کمانی ازگل‌هاست که باعث زیبایی محیط می‌شود. از گل آهاری برای تزئین حاشیه‌ها و کاشت در گلدان و سبد گل و دسته‌گل استفاده می‌شود. گل آهاری دارای برگ‌های به نسبت پهن، دراز و نوک‌تیز و تا حدودی خشن است. رنگ برگ‌های گل آهاری خاکستری است. خاستگاه گل آهاری کشور مکزیک می‌باشد.

کاشت

این گیاه به خاکی نیاز دارد که زهکش مناسب داشته باشد. همچنین اگر مقداری کود دامی پوسیده به خاک اضافه شود، سبب بهبود خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک شده و رشد گیاه را بهبود می‌بخشد. به‌طورکلی این گیاه در خاک باغچه به‌راحتی رشد می‌کند. این گیاه خشک‌سالی و کم‌آبی را حتی در روزهای گرم سال تحمل می‌کند. این گیاه برای رشد مطلوب به رطوبت کافی نیاز دارد ولی باید توجه داشت که هوای بسیار مرطوب و شرجی، به گیاه لطمه می‌زند. گرمای بیش‌ازحد هوا، گلدهی و قطر گل‌ها را کاهش می‌دهد و حتی می‌تواند منجر به توقف گلدهی نیز بشود؛ بنابراین در روزهای گرم تابستان باید بعدازظهرها در تابستان باشند. این گیاه نور مستقیم را دوست دارد. اگر نور کم باشد باعث رشد طولی گیاه و تولید ساقه هاب نازک و کاهش گلدهی، تولید گل‌های کوچک و رنگ پریدگی می‌شود و اگر شدت نور بالا باشد باعث سوختگی برگ‌ها و ریزش گل‌ها می‌شود.

تکثیر این گیاه با کشت بذر صورت می‌گیرد. به این منظور دو راه در نظر گرفته می‌شود:

۱- نشاکاری: برای نشاکاری در مناطق سردسیر بذر را در فروردین یا اردیبهشت ماه در خزانه می‌کارند و بعد در تیر ماه نشاکاری انجام می‌گیرد. اما در مناطق گرمسیر انتقال در اسفند ماه صورت می‌گیرد و باعث می‌شود در مقایسه با حالت قبلی ارتفاع و انشعابات گیاه بیشتر شده و عملکرد گل و بذر افزایش یابد. زمان انتقال نشا در مرحله ۳ تا ۴ برگی است و اگر به تأخیر بیافتد، برگ‌های پایین ریزش پیدا کرده و گیاه ظاهر نامطلوبی پیدا می‌کند. این روش یک عیب دارد و آن هم زمان‌بر بودن و وقفه زیاد است. به همین دلیل اکثراً بذرها مستقیماً در محیط اصلی کشت می‌شوند.

۲- کشت مستقیم بذر: در این روش بذرها در اوایل بهار در زمین اصلی کشت می‌شوند و از آنجایی که بذر مصرفی زیادتر از حالت نشاکاری است پس حتماً باید عمل تنک کردن در مرحله ۲ تا ۳ صورت گیرد. در غیر این صورت گیاه دچار خوابیدگی می‌شود.

ساده‌ترین ترکیب خاک مناسب برای کاشت بذر اکثر گل‌های فصلی و زینتی عبارت است از: خاک باغچه ۶۰ درصد، ماسه ۲۰ درصد و کود حیوانی ۲۰ درصد. این موارد با هم خوب ترکیب شود. از این ترکیب نیز می‌توانید برای کاشت بذر این گل استفاده کنید: ۳۰ درصد کوکوپیت + ۵۰ درصد پیت ماس + ۲۰ درصد پرلیت.

ابتدا یک سبد پلاستیکی میوه یا گلدانی با دهانه بزرگ ولی عمق نسبتاً کم تهیه کنید. گلدان و یا سبد را از خاکی که در بالا ترکیب آن گفته شد پر کنید و خاک را خوب آب بدهید تا خاک نشست خود را بکند. حالا بذرها را روی سطح خاک بپاشید سپس حدود نیم سانتی­متر روی بذرها کود دامی کاملاً پوسیده سرند شده بریزید و مجدد به‌آرامی با آبپاش آب بدهید. اگر کود دامی در دسترس شما نبود می‌توانید از ورمی کومپوست استفاده نمایید و اگر هر دو این‌ها در دسترس نبود از همان خاکی که ترکیب کردید برای روی بذرها استفاده نمایید (اما بهتر است از کود دامی استفاده کنید تا جوانه‌ها به‌خوبی رشد کرده و قوی شوند). حتماً کود دامی‌ای که استفاده می‌کنید چند ساله، کهنه، پوسیده، خشک و سرند شده باشد. به‌هیچ‌عنوان از کود دامی تازه استفاده نکنید.

بعد از اینکه جوانه‌های گیاه موردنظر چهار یا شش برگ درآوردند یا حدود ۵ تا ۸ سانتی­متر رسیدند آن‌ها را از خزانه درآورده و در جای اصلی بکارید. برخی‌ها بذر را روی محلی که موردنظرشان هست می‌پاشند تا همان‌جا سبز بشود. اما این روش درست نیست دلیلش این است که زمان بذرپاشی بذرها نامنظم روی زمین می­افتند و وقتی سبز می‌شوند خیلی از آن‌ها ممکن است کنار هم سبز بشوند. اما زمانی که بذرها را درون خزانه بکارید بعد می‌توانید به‌صورت منظم بوته‌های این گل را به هر طریقی و به هر فاصله‌ای که می‌خواهید بکارید.

به این نکته هم حتماً توجه شود که هیچ وقت اقدام به نگهداری گل و گیاهان بیرونی در منزل نکنید چون درون منزل نور و تهویه هوای کافی برای رشد گیاهان و درختان بیرونی وجود ندارد. حتی کاشت بذر هم ممکن است با مشکل مواجه شود در کل اگر مکانی برای کاشت بذر ندارید و مجبور هستید که در منزل این کار را بکنید بهتر است گلدان خزانه را روی پنجره جنوبی بگذارید تا نور کافی به آن برسد و حتماً پس از سبز شدن بذر گیاهانی که بیرونی هستند، آن‌ها را به بیرون از خانه انتقال بدهید. اگر به بیرون انتقال ندهید ساقه‌ها دراز شده و کم‌کم از بین می‌روند. دفع علف‌های هرز، تنک کردن گیاه، آبیاری منظم، حفظ زهکشی مناسب خاک و تغذیه مناسب خاک می‌تواند به رشد مناسب آن کمک کند.

آفات و بیماری‌ها

از بیماری‌های مهم گل آهار که کشت و کار آن را محدود می‌کند سفیدک پودری (Eryziphe cichoracearum) است. بیشترین آلودگی در اواخر تابستان و اوایل پائیز رخ می‌دهد. استفاده از قارچ‌کش به‌صورت پیشگیرانه می‌تواند در کنترل آن مؤثر باشد. Z. angustifolia به سفیدک مقاوم است. قارچ‌های پینیوم و فیتوفتورا باعث پوسیدگی ریشه این گیاه شوند که علامت آن سیاه شدن ریشه و پایین ساقه است. در شرایط زه کشی نامطلوب همراه با آبیاری زیاد این حالت بیشتر اتفاق میافتد. استفاده از قارچ‌کش‌های اتازول یا متالاکسیل در خاک یا محلول‌پاشی گیاه با Fosetyl-Al می‌تواند در کنترل بوته میری و پوسیدگی ریشه ناشی از این قارچ‌ها مؤثر باشد. فوزاریوم و رایزوکتونیا نیز می‌تواند باعث سیاه شدن ریشه و پایین ساقه و کاهش سبز شدن بذر، توقف رشد، زرد شدن، پژمردگی و مرگ گیاهان مسن‌تر شوند.