پروانه تخم انگشتری که نام فارسی آن از طرز قرار گرفتن تخم‌ها به‌صورت حلقه انگشتر در روی شاخه‌ها اقتباس شده است. این آفت به سیب، گلابی، گوجه، به، گل سرخ، گوجه زینتی و گروهی از درختان جنگلی و غیر مثمر خسارت می‌زند و در اثر تغذیه لارو درخت عاری از برگ می‌گردد.
این آفت در کرانه‌های دریایی مازندران و ارتفاعات البرز دیده شده است. حشره مزبور تقریباً در تمام سطح کره زمین و در شرایط اقلیمی متفاوت انتشار دارد. حشره کامل پروانه‌ای است متوسط و کوتاه که عرض آن با بال‌های باز ۲۰ یا ۴۰ میلی‌متر می‌رسد. رنگ پروانه‌ها متغیر و در افراد مختلف رنگ‌های قهوه‌ای مایل به قرمز یا خاکستری مایل به زرد یا زرد آجری و گاهی بلوطی و یا قهوه‌ای روشن با سایه‌های قرمز تیره مشاهده می‌شود. نرها کوچک‌تر و دارای رنگی تیره‌تر از ماده‌ها می‌باشند.
تخم‌های این حشره استوانه‌ای و ارتفاعشان ۵/۱ برابر قطرشان است و به‌صورت دسته‌ای و حلقه وارد روی شاخه درخت گذارده می‌شود. تعداد تخم‌ها در هر دسته ۱۰۰ -۳۰۰ عدد و به رنگ قهوه‌ای خاکستری بوده و برون آن یک ماده خاکستری رنگ ترشح می‌گردد که تخم‌ها را در برابر عوامل نامساعد حفظ می‌نماید. لاروها به رنگ تیره و با نوارهای طولی رنگارنگ است روی هر حلقه بدن لارو یک جفت لکه سیاه کوچک و متقارن مشاهده می‌شود که از محل آن دسته موهای سیاه بلند براق خارج شده‌اند.
خسارت این شب‌پره مربوط به لارو آن است که از اواخر فروردین ماه هم‌زمان با تورم و تغییر رنگ جوانه‌های گل در طبیعت ظاهر می‌شوند. لاروها برگ‌خوار بوده و روی سرشاخه‌ها اقدام به بافت تور می‌کنند. شدت لارو گاهی به‌قدری زیاد است که موجب لخت شدن درخت‌ها و در نتیجه ضعف عمومی آن‌ها می‌گردد.
هرس شاخه‌هایی که روی آن‌ها تخم‌گذاری شده است در انهدام آفت مؤثر است. جهت مبارزه دقیق لازم است که با مشاهدات پیگیر تاریخی را که حداکثر تعداد لاروها از تخم خارج شده‌اند را تعیین نمود و سپس اقدام به سم‌پاشی کنیم. مبارزه شیمیایی در بهار پس از ظهور لاروهای جوان با یکی از سموم تماسی گوارشی مؤثر است.
