حذف گل‌ها و میوه‌های اضافی درختان تنک کردن نامیده می‌شود. اگر شما تنک نکنید، درختان با مصرف انرژی بیشتر برای رساندن میوه‌هایشان نمی‌توانند برای سال بعد گل تولید کنند.
درختان جوان به‌ندرت میوه‌های زیادی تشکیل می‌دهند که نیاز به تنک داشته باشند. اما زمانی که درختان سیب، گلابی، هلو و آلو وارد باردهی بهینه شوند، تنک کردن موجب تولید میوه‌های بزرگ‌تر، خوش‌رنگ‌تر و باکیفیت مناسب در آن‌ها می‌شود. زمان مناسب برای تنک میوه ۲ تا ۳ هفته بعد از شکوفایی و پس از ریزش اولیه (هنگامی‌که میوه‌ها تقریباً به ۱/۴ اندازه خود رسیده‌اند) می‌باشد. در مرحله نخستین میوه‌های کوچک و آسیب‌دیده توسط حشرات و آفات را حذف کنید. سپس با حذف میوه‌های متعدد روی یک گل‌آذین، بزرگ‌ترین میوه را نگه‌دارید. در هلو بایستی میوه‌های اضافی را حذف کنید. تا یک میوه به فاصله ۱۰ تا ۲۰ سانتی‌متر از هم باقی بماند (توجه شود که ارقام زودرس نیاز به فاصله بیشتر دارند).
میوه‌های آلو را به فاصله ۱۰ سانتی‌متر از هم تنک کنید (گیلاس‌ها نیاز به تنک کردن ندارند). تنک میوه برای درختان سیب اهمیت ویژه‌ای دارد. تشکیل میوه زیاد، تشکیل جوانه گل را برای سال بعدی کاهش می‌دهد و موجب تناوب باردهی (محصول زیاد با میوه‌های کوچک در یک سال و میوه کم یا عدم میوه برای سال بعد) می‌شود. تنک کردن در محدوده زمانی یک ماه بعد از شکوفایی از ایجاد تناوب باردهی در درخت کمک می‌کند. فاصله ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتری ایجاد کنید تا یک میوه برای هر ۲ تا ۳ سیخک تولید شود. زمان مؤثر برای تنک کردن محدود است و ثمره این کار توسعه اندازه میوه، کیفیت و گلدهی سال آینده درختان میوه است.
تنک کردن می‌تواند به طریق مکانیکی و یا شیمیایی انجام گیرد. در تنک کردن مکانیکی می‌توان از دست انسان (که بسیار دقیق ولی گران و کند است)، فشار آب (که دقت ندارد و تنظیم مقدار گل‌های حذف شده با آن مشکل است) و از چوب‌های بلند (که به درخت صدمه می‌زند) استفاده کرد. در تنک کردن شیمیایی از کارباریل (سوین) که هم به‌عنوان حشره‌کش و هم به‌عنوان تنک کننده میوه استفاده می‌شود. باید احتیاط لازم را بکار برید. انواع مختلف اکسین نیز با غلظت‌های ۱۰ تا ۵۰ قسمت در میلیون و اتفون با غلظت‌های ۲۰ تا ۳۰۰ قسمت در میلیون نیز به کار می‌رود.
