بذر کرفس اهوازی

بذرهای F1 و F2 به صورت عمده و با تماس تلفنی به فروش می رسد.

کرفس گیاهی است علفی به ارتفاع ۲۰ تا ۶۰ سانتی‌متر که ساقه‌ای منشعب دارد. برگ‌های آن شفابخش و ضخیم و گل‌های آن کوچک و به رنگ سفید یا سفید مایل به سبز است. قسمت مورداستفاده این سبزی قسمت‌های مختلف آن به‌ویژه ریشه و برگ آن است. در بسیاری از مناطق ایران از جمله در سیستان، خوی و بند عباس می‌روید. کرفس بوته‌ای است دو ساله که در سال اول برگ تولید می‌کند و در سال دوم ساقه هوایی گل دهنده ظاهر می‌شود و بذر می‌دهد. ظاهر ریشه اصلی کرفس، ناهموار و رنگ آن خاکستری قهوه‌ای است برگ‌های آن دارای ظاهری شفاف، کمی ضخیم و مرکب از ۳ تا ۷ برگچه مثلث یا لوزی شکل دندانه‌دار و معطر است. کرفس دارای ریشه قائمی به طول ۶ تا ۷ سانتی‌متر و به قطر ۵/۱ سانتی‌متر است. از اطراف این ریشه، ریشه‌های جانبی متعددی و از قسمت انتهائی آن ساقه‌های توخالی، شیاردار و عاری از کرک خارج می‌شود.

کاشت

افزایش عملکرد کرفس تنها در مناطقی که دارای آب‌وهوای معتدل نسبتاً گرم (حدود ۱۸ درجه سانتی‌گراد) است به وجود می‌آید. این گیاه در مرحله رویشی به دمای پائین و در مرحله تولید بذر به دمای بالایی نیاز دارد. انواع دیررس در نقاطی با زمستان‌های ملایم و انواع بهاره یا زودرس در مناطقی با تابستان‌های خنک، انواع تابستانه یا متوسط رس در نقاطی با پائیز طولانی به‌خوبی رشد می‌کند. کرفس یخبندان‌های تا حدود (۵-) درجه سانتی‌گراد را نیز تحمل می‌کند. مناسب‌ترین خاک برای کاشت کرفس زمین‌های هوموسی است. زمین‌های نیمه سنگین و سنگین عمیق با مواد آلی نسبت به زمین‌های سبک، برتری دارند. کرفس در خاک‌هایی با بافت خوب و زهکشی شده نتیجه خوبی می‌دهد. مناسب‌ترین PH خاک برای کرفس بین ۶ تا ۵/۷ است. زمین مورد کاشت باید همواره مرطوب باشد. کرفس به خشکی خاک بسیار حساس است. این گیاه در نقاط نسبتاً خشک و باران مناسب در طول سال محصول چشمگیری می‌دهد کرفس بیشتر از دیگر سبزی‌ها از کم‌آبی لطمه می‌بیند. جهت تقویت خاک به‌ویژه خاک‌های شنی که از نظر مواد آلی ضعیف هستند استفاده از کودهای پوسیده دامی توصیه می‌شود. در مورداستفاده از کودهای شیمیایی مقدار و نوع آن بستگی به نوع خاک، حاصلخیزی و مقدار مواد آلی موجود در آن دارد و معمولاً حدود ۱۶۰ کیلوگرم ازت، ۱۰۰ کیلوگرم P2o5 و ۲۵۰ کیلوگرم K2O و ۱۵۰ کیلوگرم Cao و ۲۰ کیلوگرم Mgo در هکتار توصیه می‌شود.

پس از این که دمای هوا به ۱۰ درجه سانتی‌گراد رسیده و مطمئن شدید سرمازدگی اتفاق نمی‌افتد، می‌توانید نشاهای کرفس را در باغچه یا بستر کاشت بکارید. به خاطر داشته باشید که این گیاه به‌شدت در مقابل تغییر دما حساس است بنابراین نباید آن را زودتر از موقع بکارید در این صورت گیاه تضعیف شده و یا ممکن است از بین برود. اگر در منطقه‌ای زندگی می‌کنید که شرایط کاشت و پرورش گیاه کرفس کاملاً مناسب است مشکلی وجود ندارد اما در غیر این صورت باید گیاه کرفس را در جایی بکارید که حداقل شش ساعت نور مستقیم خورشید دریافت نماید. ترجیحاً باید محل کاشت گیاه طرف جایی باشد که در ساعات داغ تابستان خنک‌تر مانده و سایه داشته باشد. بستر کاشت گیاه کرفس باید خاک غنی داشته باشد چرا که این گیاه نیاز مواد مغذی زیادی برای رشد مناسب دارد.

از آنجایی که گیاه کرفس مدت زیادی طول می‌کشد تا رشد کرده و بالغ شود، در صورتی که فصل رشد در منطقه شما طولانی نباشد نمی‌توانید تمام دوره کاشت آن را در فضای باز انجام دهید. به همین علت بهترین کار این است که بذرها را در فضای بسته و کنترل شده بکارید. این کار را حداقل ۸ تا ۱۰ هفته پیش از آخرین سرمازدگی منطقه خود باید شروع کنید. بذرهای کرفس بسیار کوچک بوده و کاشت آن‌ها نیازمند دقت است. برای راحتی کار مقداری از بذرها را با ماسه ترکیب کنید و آن‌ها را بر روی خاک مناسب (خاک گلدان) بپاشید. بذرهای کرفس باید به‌صورت سطحی و کم‌عمق کاشته شوند. پس از آن که بذرهای کرفس شروع به جوانه زدن کردند و به‌اندازه کافی بزرگ شدند، با چیدن جوانه‌های ضعیف‌تر آن‌ها را تُنُک و خلوت کنید.

کاشت و تکثیر کرفس از اوایل اسفندماه تا اواخر فروردین ماه بستگی به آب‌وهوا انجام می‌شود. در کشت‌های مکانیزه فاصله ردیف‌ها در زمین اصلی ۵ سانتی‌متر و فاصله بوته‌ها را از همدیگر ۴۰ تا ۵۰ سانتی‌متر در نظر می‌گیرند.

کرفس را با بذر زیاد می‌کنند. بذر را ابتدا در خزانه می‌پاشند و پس از آن نشای به‌دست‌آمده را به محل اصلی منتقل می‌کنند. برای کاشت بذر کرفس بهتر است که بذرها را قبلاً با آب خیس کرده و پس از گذشت ۴ تا ۵ روز پس از ظاهر شدن ریشه‌چه (به‌اندازه ۲ میلی‌متر) با دقت فراوان در بستر خزانه پاشید (آبیاری در مورد بذرهای جوانه زده ضروری است). بذر کرفس بسیار ریز است (کوچک‌ترین بذر از سبزی‌ها) تاریکی (ریختن خاک روی بذر) و گرمای ۲۰ درجه سانتی‌گراد از جوانه‌زنی بذر جلوگیری کرده (گیاه نوری) و مرطوب کردن بذر قبل از پاشیدن به جوانه‌زنی آن کمک می‌کند. بذر کرفس از گروه بذرهای نوری است (شدت نور تغییراتی در پوسته بذر به وجود می‌آورد تا تبادل اکسیژن و گازکربنیک برقرار شود) بنابراین پاشیدن بذر سطحی است. مدت پرورش نشاء در خزانه حدود ۲ ماه است. دمای موردنیاز در خزانه ابتدا ۱۸ تا ۲۰ درجه سانتی‌گراد و پس از جوانه زدن حداقل ۱۲ درجه سانتی‌گراد است (دمای مناسب بین ۱۶ تا ۱۸ درجه سانتی‌گراد است). بذرپاشی در خزانه به‌صورت دست پاش و یا خطی به فاصله حداقل ۱۵ سانتی‌متر از یکدیگر صورت می‌گیرد.

مقدار بذر لازم برای یک مترمربع حدود ۵ گرم است (۱۵۰ تا ۲۰۰ گرم هکتارت ۵۰۰۰ تا ۸۰۰۰ گیاه) پس از گذشت حدود ۴ هفته وقتی برگ‌های اولیه ظاهر شد باید نشاءها را به فاصله ۵×۵ سانتی‌متر تنک کرد (خزانه دوم). این عمل باعث می‌شود که هنگام درآوردن نشاءها از خزانه اول کلاهک ریشه شکسته و ریشه‌های جانبی بیشتری تولید شود. باید دقت شود که دمای محل کاشت ثانوی (خزانه دوم) و یا زمین اصلی زیاد با خزانه اولی تفاوت نداشته باشد زیرا در غیر این صورت چنانچه نشاءهای جوان در محیطی با دمای کمتری از خزانه اول رشد کند و به‌ویژه اگر طی یک دوره طولانی سرما قرار گیرد طی مدت کوتاهی ساقه گل دهنده گیاه ظاهر شده و به گل و بذر می‌نشیند. در کشت‌های مکانیزه فاصله ردیف‌ها در زمین اصلی ۵ سانتی‌متر و فاصله بوته‌ها را از همدیگر ۴۰ تا ۵۰ سانتی‌متر در نظر می‌گیرند.

مدت‌زمان خزانه گیری در کشت‌های مراحل اول ۴ هفته در خزانه اول و ۶ هفته در خزانه دوم است این مدت برای کشت‌های مراحل بعد کاهش می‌یابد و کلاً به ۵ تا ۶ هفته می‌رسد بهتر است از نشاءهای بزرگ‌تر استفاده شود تا عملکرد بیشتر و محصول مرغوب‌تری به عمل آید. وزن نشاءها باید حداقل ۵ گرم (بهتر است حدود ۱۰ گرم) باشد. نشاءها باید ۳ تا ۵ برگ داشته باشند. بهتر است نهال‌های جوان در خزانه با دمای بالای ۱۶ درجه سانتی‌گراد نگهداری شود. قبل از اینکه نشاء کرفس به زمین اصلی منتقل شود باید آن را قبل از خارج کردن از خزانه به محیط بیرون عادت داد. این عمل با برداشتن پوشش پلاستیک از روی خزانه یا باز کردن تدریجی درب‌های ورودی و خروجی گلخانه‌ها انجام می‌گیرد.

برای مقاوم کردن گیاه بهتر است از آبیاری نشاءها برای مدت چند روزی خودداری کرد. هر چند که سرما در اوایل دوره رشد گیاه مهم‌ترین عامل ظهور گل قبل از رشد کامل بوته است ولی عواملی دیگری از جمله خواص ژنتیکی بذر، ضعیف بودن بذر و کم‌آبی و خشکی زیاد زمین در هنگام احتیاج مبرم گیاه به آب و بالاخره پرورش نشاء در محیط‌های سرد (کمتر از ۱۶ درجه سانتی‌گراد) به‌طور متوسط باعث گل دادن بی‌موقع کرفس می‌شود. مرحله زایشی کرفس به‌طور طبیعی با بهاره کردن به وجود می‌آید. دمای مؤثر بین ۴ تا ۱۴ درجه سانتی‌گراد است سرمای پائین نیز پس از جوانه‌زنی بذر می‌تواند گل‌دهی کرفس را باعث شود با ادامه رشد تأثیر سرما افزایش می‌یابد. در کشت‌های اوایل سال که گیاهان با سرمای زیاد مواجه هستند باید دمای خزانه را بالاتر از ۱۶ تا ۱۸ درجه سانتی‌گراد نگهداشت. دمای بالا (۲۵ تا ۳۰ درجه سانتی‌گراد) به مدت ۱۰ روز یا بیشتر قبل از نشاء کردن به علت وابهاره شدن (Devernalisation) از گل دادن گیاه جلوگیری می‌کند. پس از کاشت بذر مادامی که بوته‌ها هنوز جوان هستند باید حداکثر مراقبت را در آبیاری اعمال کرد تا از خشک شدن سطح خاک در زمانی که بوته‌ها مستقر نشدند جلوگیری شود.

دفع علف‌های هرز تا موقعی که نشاءها رشد کافی نکرده‌اند با وجین‌های مکرر در سطوح بزرگ به کمک ماشین‌های وجین‌کن و یا استفاده از علف‌کش‌های اختصاصی صورت می‌گیرد. سفید کردن کرفس عبارت است از جلوگیری از تشکیل پاره‌ای از ترکیبات شیمیایی که در اثر فعالیت کلروفیل برگ و دم­برگ­های جوان انجام می‌گیرد. در قدیم برای کم کردن و یا از بین بردن این ترکیبات و تولید کرفس با طعم و لطافت مرغوب مقدار و فعالیت کلروفیل را کاهش می‌دادند. این عمل با محروم کردن گیاه از نور خورشید صورت می‌گیرد. برای این کار از وسایل مختلفی استفاده می‌کنند. خاک دادن پای بوته‌ها و یا پوشاندن دم­برگ­های با وسایلی مثل نوارهای کاغذی، لوله‌های سفالی، تخته و غیره از آن جمله‌اند. در حال حاضر از ارقامی استفاده می‌شود که بر اثر اصلاح نژاد دم­برگ­های متمایل به رنگ سفید تولید می‌کنند (Self blanching) هر چند که انواع سبز روشن کشت می‌شود.

مهم‌ترین بیماری کرفس زنگ کرفس (Septoria apiicola) است که این بیماری ابتدا به رنگ لکه‌های زرد متمایل به قهوه‌ای روی برگ‌ها ظاهر می‌شود و بعد به‌صورت لکه‌های سیاه‌رنگ که همان هاگدان سیاه حاوی اسپورهای قارچ است، توسعه می‌یابد و باعث از بین رفتن برگ‌ها می‌شود. رطوبت زیاد شیوع بیماری را افزایش می‌دهد. این گیاه سخت‌گیر است به‌صورتی که اگرچه نیاز به رطوبت زیاد دارد اما در اثر آبیاری بیش‌ازحد یا خیس ماندن خاک اطراف ریشه دچار پوسیدگی ریشه می‌شود. این گیاهان حساس در روزهای داغ تابستان نیاز به اندکی سایه دارند. حتی در بهترین شرایط هم کرفس در مقابل برخی از مشکلات آسیب‌پذیر است که حاصل آن زرد شدن برگ‌های آن است.

در صورتی که متوجه شدید برگ‌های کرفس در حال زرد شدن هستند، باید عامل آن را شناسایی کنید. علت آن ممکن است کمبود مواد مغذی، آفت‌زدگی و یا بیماری قارچی باشد. کمبود نیتروژن هم می‌تواند برگ‌های کرفس را زرد کند. اگر برگ‌های گیاه کرفس زرد شده‌اند، احتمال کمبود نیتروژن وجود دارد. علائم زرد شدن برگ‌های کرفس ابتدا در برگ‌های قدیمی‌تر بروز کرده و سپس به‌تدریج تمامی برگ‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد و منجر به توقف رشد گیاه می‌شود. از کود حاوی نیتروژن بالا برای کرفس استفاده کنید تا خاک آن اصلاح و متعادل شود. علت زرد شدن برگ کرفس آفت‌زدگی نیز است. شماری از آفت‌ها ممکن است به گیاهان کرفس حمله کرده و باعث زرد شدن آن شوند.

هجوم شته‌ها نه‌تنها باعث زرد شدن برگ‌ها می‌شود بلکه باعث لوله شدن و پیچ خوردن برگ‌ها شده و گیاه را بدشکل می‌کنند. این حشره‌های ریز زردرنگ اندامی گلابی شکل داشته و از سطح زیرین برگ‌ها مواد مغذی را می‌مکند و از خود مواد چسبناکی به نام عسلک بر جای می‌گذارند. عسلک در بسیاری از موارد آلوده به کپک دوده‌ای می‌شود؛ بنابراین وجود این آفت‌ها علاوه بر از بین بردن شیره گیاه باعث آلودگی قارچی نیز می‌شود. برای مقابله با آفت شته از فشار شدید آب استفاده کنید تا حشرات از گیاه دور شوند. همچنین می‌توانید از صابون باغبانی به‌عنوان روش طبیعی مبارزه با آفت‌زدگی استفاده کنید. کرم سیمی به لاروهای سوسک ورجه یا کلیک (click beetle) گفته می‌شود که باعث زرد شدن برگ‌های کرفس از پایین ساقه به بالا و سپس قهوه‌ای شدن آن‌ها می‌شود. بر اثر هجوم این آفت رشد گیاهان متوقف شده و به‌طورکلی سلامتی آن‌ها در خطر قرار می‌گیرد. این لاروها در خاک زندگی می‌کنند بنابراین پیش از کاشت گیاه باید خاک را بررسی کنید. اگر متوجه کرم‌های مفتولی شدید، خاک‌ را غرق در آب کنید. اگر پیش‌ از این در زمین کاشت گیاهان آفت زده داشته‌اید، آن‌ها را از بستر دور کرده و خاک اطراف آن‌ها را نیز بردارید چرا که خاک نیز آلوده شده است.

درصورتی‌که برگ‌های گیاه کرفس رو به زرد شدن می‌رود، ممکن است علت آن بیماری باشد. سه بیماری متداولی که در گیاهان کرفس دیده می‌شوند عبارت‌اند از زرد شدن فوزاریوم، لکه برگی سرکوسپورا و ویروس موزاییک کرفس. زرد شدن فوزاریوم در کرفس در اثر آلودگی به‌نوعی قارچ‌ موجود در خاک به نام فوزاریوم (Fusarium oxysporum) اتفاق می‌افتد. متأسفانه گونه مقاوم این قارچ‌ها پس از استفاده طولانی ‌مدت از قارچ‌کش‌ها در دهه هفتاد میلادی پدیدار شدند. این قارچ‌ها از طریق سیستم ریشه وارد گیاه می‌شوند. شدت بیماری بستگی به شرایط آب‌وهوا دارد و به‌ویژه در فصل‌های گرم در شرایطی که خاک رطوبت زیادی داشته باشد، شمار هاگ‌های آن‌ها در خاک بسیار افزایش پیدا می‌کند. علائم این بیماری به‌صورت زرد شدن برگ‌ها و قرمز شدن ساقه دیده می‌شود.

قارچ‌ها ممکن است در خاک زنده مانده و چندین سال در حالت خواب باقی بمانند تا زمانی که شرایط برای رشد و تکثیر آن‌ها فراهم شود. در چنین شرایطی دوباره تکثیر شده و بیماری ایجاد می‌کنند. بنابراین همیشه آیش کردن زمین برای پیشگیری مؤثر نیست. از طرفی امید چندانی به روش‌های شیمیایی کنترل بیماری فوزاریوم نیز وجود ندارد. اگر بستر کاشت آلوده شده است، تناوب کاشت به مدت دو تا سه سال با کاشت گیاهانی مانند پیاز یا کاهو را امتحان کنید. دقت داشته باشید نباید هویج یا ذرت بکارید چرا که این قارچ‌ها در نواحی ریشه این گیاهان تکثیر پیدا می‌کند و گیاهانتان را تخریب کرده و زمین را آلوده می‌کنند.

آلودگی لکه برگی سرکوسپورا منجر به ایجاد لکه‌های زرد و قهوه‌ای نامنظم بر روی برگ‌ها شده و همچنین لکه‌های طویلی بر روی ساقه ایجاد می‌کند. این بیماری قارچی در بارندگی‌های شدید و هوای گرم گسترش پیدا می‌کند. تا جایی که می‌توانید بستر کاشت را از علف‌های هرز پاک کنید چرا که علف‌های هرز محل خوبی برای پنهان شدن هاگ قارچ‌ها هستند. همچنین از آب‌پاشی بر روی گیاهان خودداری کنید چرا که باعث گسترش قارچ‌ها می‌شوید. این بیماری ویروسی نیز می‌تواند باعث زرد شدن برگ‌های کرفس شود. ویروس موزاییک هیچ درمان قطعی ندارد و از طریق شته‌ها و زنجرک ها از گیاهی به گیاه دیگر منتقل می‌شود. هر گونه گیاه آلوده را بکَنید و از زمین دور کنید. برای مرتبه بعدی کاشت، گونه‌های مقاوم گیاهی بکارید و علف‌های هرز را از زمین پاک‌سازی کنید چرا که علف‌های هرز پناهگاه خوبی برای این ویروس‌ها هستند.

علائم ظاهری رسیده بودن کرفس را می‌توان با تغییر رنگ برگ‌های مرکزی از سبز به سبز روشن رشد خوب و قوی دم­برگ­های که قسمت اعظم مصرف تغذیه را تشکیل می‌دهد و بالاخره زمانی که دسته کاملی از مجموعه دم­برگ­های ایجاد شد تشخیص داد. برداشت کرفس در سطوح کوچک با چاقوی دسته بلند که گیاه را حدود چند سانتی‌متر از زیر خاک قطع می‌نماید انجام می‌گیرد. در سطوح بزرگ می‌توان کرفس را با ماشین‌های مخصوص برداشت نمود. هرچند که زمان برداشت کرفس در هر مرحله از رشد امکان‌پذیر است ولی برداشت محصول تا موقعی که بوته به‌اندازه کافی رشد نکرده است توصیه نمی‌شود.

خواص

خواص کرفس بسیار است چنانچه کرفس را سلطان سبزی‌ها می‌نامند. در میان هزاران خواص کرفس می‌توان درمان انواع بیماری‌های داخلی و پوستی را به دست آورد. فواید برگ و آب کرفس برای تناسب اندام و زیبایی در سرتاسر جهان شناخته و مورداستفاده قرار می‌گیرد. خوردن کرفس شما را از دردهای معده، فشارخون بالا، بوی بددهان، یبوست، ناراحتی‌های اعصاب، عفونت مجاری ادراری، آرتروز، روماتیسم نجات می‌دهد. پیشینیان کشورمان در گذشته به کرفس اسامی دیگری نسبت می‌دادند و این گیاه به کرسب یا کرفش معروف بود اما با گذشت زمان این اسامی تغییر یافته و این روزها همگی آن را با نام کرفس می‌شناسیم.

کرفس گیاهی از خانواده چتریان است و در سراسر جهان می‌روید. کرفس سرشار از ویتامین B6، منیزیم، کلسیم و فسفر است. ویتامین‌های A و K، پتاسیم، منگنز و فیبر غذایی از دیگر مواد مفید موجود در کرفس هستند. کرفس چربی اشباع شده و کلسترول بسیار پایینی دارد. این گیاه را می‌توان تا هفت هفته در دمای ۰ تا ۲ درجه سانتی‌گراد نگه داشت. گیاه در این شرایط خواص غذایی خود را حفظ می‌کند. برگ کرفس حاوی مقدار قابل‌توجهی ویتامین A (بتاکاروتن) است در حالی که ساقه کرفس منبع ویتامین‌های B6,B2,B1 ویتامین C و همچنین پتاسیم، اسیدفولیک، کلسیم، منیزیوم، آهن، فسفر، سدیم و چند نوع از اسیدهای آمینه ضروری است. هورمون‌های گیاهی موجود در گیاه کرفس به همراه روغن‌های ضروری آن نه‌تنها طعم معطری به کرفس می‌دهند، بلکه در کنار بقیه املاح و ویتامین‌ها کرفس را به معجونی تبدیل می‌نمایند که در حقیقت می‌تواند داروی هر دردی باشد.

کرفس حداقل هشت ترکیب ضد سرطانی را در خودش جای داده است و از رشد تومورهای سرطانی پیشگیری می‌کند و می‌تواند تخریب ناشی از رادیکال‌های آزاد را به حداقل برساند. گیاه کرفس منبعی فوق‌العاده از ویتامین ث است. این ویتامین به تقویت سیستم ایمنی بدن کمک می‌کند. مصرف سبزیجات و میوه‌های غنی از ویتامین ث می‌تواند علائم سرماخوردگی را کاهش دهد یا از شدت این بیماری بکاهد. بیش از ۲۰ نتیجه تحقیقاتی معتبر نشان می‌دهد که ویتامین ث بهترین ویتامین برای جنگ با سرماخوردگی است و همین‌طور با تخریب ناشی از رادیکال‌های آزاد مقابله می‌کند. کرفس به‌طور طبیعی ملین خوبی است و برای درمان یبوست داروی گیاهی مؤثری به شمار می‌رود؛ بنابراین به افراد مبتلا به یبوست توصیه می‌شود در این فصل بیش از هر چیز کرفس بخورند.

از جمله فواید کرفس و آب کرفس می‌توان به کاهش وزن و لاغری اشاره کرد. اگر اضافه وزن دارید به‌جای دنبال کردن رژیم‌های سفت و سخت در روز چند بار آب کرفس بخورید. بدین ترتیب اشتهای شما برای خوردن شیرینی‌ها و غذاهای چرب و سنگین کم می‌شود و به‌تدریج با مصرف غذای کمتر به وزن دلخواهتان می‌رسید. رادیکال‌های آزاد می‌توانند با اکسیداسیون کلسترول احتمال بروز حمله قلبی و سکته مغزی را افزایش دهند؛ بنابراین مصرف ویتامین ث در سلامت قلب و عروق تأثیرگذار است و شما را از بیماری‌های قلبی، سکته و سرطان دور نگه می‌دارد. پس می‌توانیم نتیجه بگیریم که یکی دیگر از خواص کرفس کاهش ابتلا به حمله قلبی و سکته مغزی ست.

یکی دیگر از خواص کرفس کاهش فشارخون است پس اگر نگران بالا رفتن فشارخونتان هستید بهتر است بدانید که کرفس پتانسیل کاهش فشارخون را هم دارد و در طب سنتی چینی‌ها به‌عنوان داروی ضدفشارخون تجویز می‌شده است. تحقیقات اخیر دانشمندان هم این خاصیت کرفس را تائید می‌کند. اگر مدام عصبی هستید و به قرص‌های آرامش‌بخش پناه می‌برید بهتر است کرفس را بیشتر در برنامه غذایی‌تان بگنجانید. از دیگر خواص کرفس می‌توان به آرامش‌بخش بودن آن اشاره کرد. در واقع کرفس ترکیبی را در خود جای داده که می‌تواند به آرامش ماهیچه‌های اطراف سرخرگ‌ها کمک کرده و به آن‌ها اجازه می‌دهد کمی گشاد شوند. وقتی داخل سرخرگ‌ها فضای بیشتری وجود داشته باشد، خون می‌تواند با فشار کمتری به جریان درآید. این یکی از خواص کرفس است که سبب پایین آمدن سطح هورمون استرس هم می‌شود و استرس یکی از عوامل بالا رفتن فشارخون است.

شاید بعضی افراد تصور می‌کنند هیچ‌یک از سبزیجات در دوران بارداری نمی‌توانند مضر باشند. درحالی که این تصور اشتباه است. گیاه مفیدی مثل کرفس با وجود خواص شگفت‌انگیز در دوران حاملگی برای خانم‌ها ممنوع است چراکه ممکن است خوردن آن باعث سقط‌جنین یا به وجود آمدن نقص عضو شود. این در حالی است که افراد مبتلا به بیماری سنگ کلیه نباید از خوردن کرفس غافل شوند چون این گیاه، سموم بدن را از بین می‌برد، به‌علاوه برای کلیه‌های شما یک سنگ‌شکن طبیعی به‌حساب می‌آید.

یک راه خیلی خوب برای استفاده بیشتر از خواص کرفس این است که آب آن را بگیرید و با آب هویج مخلوط کنید. این آبمیوه بسیار مقوی است و شما را حسابی سرحال می‌کند. به‌ویژه اگر ورزش می‌کنید بهتر است بعد از پایان فعالیت بدنی یک لیوان آب کرفس بخورید چون آب از دست رفته بدن شما را به سرعت احیا می‌کند و سرشار از مواد معدنی است. از ساقه‌ها و برگ‌های کرفس برای تهیه سوپ استفاده کنید یا آن‌ها را به سالاد اضافه کنید. ضمن اینکه آب کرفس به‌تناسب اندام هم کمک می‌کند. پزشکان تغذیه نوشیدن آب کرفس را به بیماران مبتلا به دیابت توصیه می‌کنند و حتی کسانی که از یبوست رنج می‌برند، می‌توانند از آب کرفس به‌عنوان یک ملین طبیعی بهره ببرند. همچنین ویتامین‌های موجود در کرفس، پوست شما را شفاف و لکه‌های کدر سطح پوستتان را کمرنگ می‌کند. آب کرفس برای مبتلایان به فشارخون هم توصیه می‌شود. کافی است نوشیدن آب کرفس چند بار در هفته را از یاد نبرید. این سبزی شگفت‌انگیز با کاهش فشارخون شما آن را به حد متعادل می‌رساند و باعث افت فشار و ضعف نخواهد شد.

استفاده از آب بعضی از سبزی‌ها به‌خصوص آب کرفس، جعفری یا شوید برای کاهش وزن مرسوم است، آب سبزی‌ها باعث لاغری نمی‌شود و تنها به دلیل داشتن مقدار زیاد فیبر و آب فراوانی که دارند، جذب برخی از چربی‌ها را کاهش می‌دهد. مصرف آب سبزی باعث دفع مقداری آب نیز می‌شوند که این امر به فرد حس خوشایندی می‌دهد و گمان می‌کنند که کاهش وزن داشته چرا که هیچ‌گونه کاهش وزنی را نیز پدیدار نمی‌کند. استفاده روزانه از آب کرفس به‌هیچ‌عنوان به افراد توصیه نمی‌شود چرا که کرفس از سبزی‌هایی است که (اگزالات) فراوانی دارد و تجمع اگزالات در بدن، به‌خصوص در افرادی که کلیه و مثانه سنگ‌ساز دارند، می‌تواند باعث به وجود آمدن یا بزرگ‌تر شدن سنگ‌های اگزالاته شود. دریافت بیش از اندازه اگزالات عاملی مهم در از بین رفتن عناصر ۲ ظرفیتی مانند کلسیم، روی، فسفر، منیزیم و منگنز است که برای بدن بسیار ضروری هستند و کمبود آن‌ها نیز بسیار خطرناک است.

 از دیدگاه طب سنتی نوشیدن آب کرفس شیوه مفیدی برای بهره بردن از منفعت‌های کرفس است. آب کرفس هم مثل خود کرفس، فواید بسیاری برای سلامتی دارد. در طب سنتی، آب کرفس فواید بسیاری دارد زیرا همه مواد تشکیل‌دهنده آن طبیعی هستند. در وهله اول، آب کرفس ضدسرطان است. مصرف منظم این نوشیدنی از گسترش سلول‌های سرطانی جلوگیری می‌کند. علاوه بر این، آب کرفس حاوی ترکیباتی است که از فعالیت رادیکال‌های آزاد و تخریب سلولی جلوگیری می‌کنند. این خاصیت به‌ویژه در مورد سرطان‌های روده بزرگ و معده مؤثر است. آب کرفس به گوارش بهتر کمک می‌کند زیرا حاوی موادی است که تسهیل‌کننده اجابت مزاج هستند. به همین جهت، کرفس همچون یک ملیّن عمل می‌کند و از یبوست جلوگیری می‌نماید. این نوشیدی ادرارآور است و تولید ادرار را افزایش می‌دهد. این نوشیدنی به کاهش وزن هم کمک می‌کند زیرا میل به خوردن شیرینی‌ها را کاهش می‌دهد.

نام فارسی	کرفس اهوازی
نام انگلیسی	celery
نام علمی	Apium graveolens
خانواده	چتریان
درصد خلوص بذر	95 درصد
درصد قوه نامیه بذر	90 درصد
وزن هزار دانه (gr) بذر	0.4
تعداد بذر در کیلوگرم بذر	2500000