این بذر بهصورت عمده و با تماس تلفنی به فروش میرسد.
گیاه خارخاسک با نام علمی Tribulus terrestris از جمله گیاهان خانواده Zigophyllaceae است که علیرغم اینکه بهعنوان یک علف هرز در مزارع بهاره شناخته شده است، استفاده فراوانی در صنایع دارویی دارد و بهعنوان ماده اولیه بهطور طبیعی از مزارع جمعآوری میشود. خارخاسک گیاهی است علفی، یکساله، دارای ساقههای خوابیده با انشعابات گسترده بر سطح خاک و پوشیده از تار که برگ و ساقههای جوان آن را تارهای ظریف ابریشمی میپوشاند. برگهای آن متقابل غالباً نامساوی و مرکب از برگچههای کوچک و ریزی است که به تعداد ۶-۳ زوج در طرفین دم برگ اصلی جای دارند. گلها زرد کوچک و منفرد هستند. میوه آن شیزوکارپ ناشکوفا که در موقع رسیدن قسمتهای پنجگانه آن از هم جدا و پراکنده میشوند. هر یک از این قسمتهای پنجگانه در سطح بیرونی خاردار است.این گیاه دارای ساقهای خمیدهای است که بر روی زمین کشیده میشود و رشد میکند.
قسمتهای مورداستفاده این گیاه میوه، دانه، برگ، ریشه و گاهی کلیه اعضای گیاه است ولی بیش از همه میوه آن مورد استفاده قرار میگیرد. رنگ میوههای آن سبز مایل به زرد، بدون بو و با طعم مشخص است. خارخاسک در آبوهوای گرم و حتی در مناطق صحرایی و با شرایط نامناسب هم رشد میکند. ریشههای فرعی زیاد این گیاه سبب شده که بتواند رطوبت را در خاکهای کم آب نیز جذب کند. برای جوانهزنی به خاک مرطوب نیاز دارد. اما پسازاینکه گیاه استقرار یافت میتواند به خاکهای خشک مقاوم باشد. از لحاظ نوری در شرایط نور کامل میتواند بهترین رشد را داشته باشد.
کاشت
خارخاسک از طریق بذر تکثیر میشود. توجه داشته باشید که بذرهای تازه این گیاه از خود خواب نشان میدهند به همین دلیل کاشت بلافاصله بذرهای رسیده باعث میشود که این گیاه جوانهزنی کمی را تجربه کند. به همین منظور در پاییز و زمستان خواب آنها طی میشود و در فصل بهار و اوایل تابستان شروع به جوانهزنی میکنند. برای کشت بذری پس از آماده نمودن زمین بذر را در زمین بکارید و آبیاری کنید. توجه داشته باشید که خاک مورد کشت مرطوب باشد و تا زمان جوانهزنی باید مرطوب نگه داشته شود. پس از مدتی گیاه جوانه میزند و رشد خود را آغاز میکند. فاصله کاشت گیاه بین ۲۰ تا ۴۰ سانتیمتر است. بذرها را در عمق ۲ تا ۴ سانتیمتری بکارید. خارخاسک برای رشد به خاک غنی و متوسط نیاز دارد. خارخاسک از جمله گیاهان مناطق گرمسیری که برای رشد به دمای زیادی نیاز دارد. گلدهی این گیاه از اواسط فصل بهار شروع میشود و تا اواسط فصل پاییز ادامه دارد. خارخاسک به آبیاری متوسط و درعینحال منظمی نیاز دارد. این گیاه ریشههای فرعی زیادی دارد و همین عامل سبب جذب رطوبت در خاکهای کم آب میشود. خارخاسک از جمله گیاهان آفتاب دوست است که برای رشد به نور زیاد خورشید نیاز دارد.
خواص درمانی
خارخاسک را در کتب طب سنتی به نام حَسَک (بر وزن حسد) میشناسند. تمام قسمتهای گیاه مورداستفاده دارویی قرار میگیرد. اما در ایران بیشتر میوه آن را مصرف میکنند. این گیاه اصولاً بیابانزی و کویری است. اما بهصورت علف هرز در بیشتر مناطق دیده میشود. ترکیبات شیمیایی این گیاه حاوی یک نوع آلکالوئید، مقداری اسانس روغنی فرار و کمی روغن غیرفرار، رزین و موادی همچون هرمان و هرمین و ترکیبات سمی حاوی نیترات و سلنیوم است. طبق نظر حکمای طب سنتی مرکبالقوی است. یعنی از جهتیتر و درعینحال خشک است و درمجموع کمی گرم و خشک در نظر گرفته میشود. این گیاه بهعنوان دارویی مُلَیّن، مُدرّ، قابض، قاعدهآور، ضد کرم، افزاینده ترشح شیر، افزاینده اسپرم، خردکننده سنگهای کلیه و مثانه و تسهیلکننده عمل تصفیه خون و اعمال کبدی، مورد مصرف قرار میگیرد.
خوردن عصاره گیاه تازه برای التیام زخمهای مجاری ادراری و کاهش دردهای ناشی از بیماری سوزاک مؤثر است. همچنین برای رفع حبسالبول (بند آمدن ادرار) و درمان ناتوانیهای جنسی توصیه شده است. مزمزه عصاره آن با عسل، برای رفع عفونت دهان، ناراحتی لثه و ورم عضلات حلق مفید است. ریشه این گیاه مقوی معده و بادشکن و قاعدهآور است و همراه با میوه آن، مقوی و اشتهاآور بوده و برای درمان بند آمدن ادرار یا قطرهقطره خارج شدن ادرار سودمند است. همچنین در رفع ناراحتیهای پوستی، بواسیر و آسم نیز مؤثر است.
برگ این گیاه مقوی و تصفیهکننده خون و رافع التهابات مجاری ادراری است. مصرف جوشانده میوه خارخاسک همراه با عناب و سپستان تببر خوبی است. مصرف میوه خارخاسک در جمیع جهات مانند عصاره گیاه عمل میکند و دمکرده میوه آن رافع بیماریهای کلیه و نقرس است. مصرف نخود خیسشده در آب تازه خارخاسک و پرورده کردن آن موجب رفع نارساییهای جنسی است. زیرا افزایشدهنده سطح تستوسترون است. قرقره جوشانده آن برای معالجه التهابها و برفک دهان کاربرد دارد. مالیدن یا خوردن روغن خارخاسک بهعنوان مسکن درد مفاصل و درد کمر و نیز درخشان کردن رنگ رخسار نافع است.
برای تهیه روغن خارخاسک آب گیاه تازه را با روغن کنجد میپزند و دم میکنند. خاصیت این گیاه در رفع ناتوانیهای جنسی درصورتیکه میوه آن را سه بار با شیر دم کنند و سپس بخورند، بهمراتب قویتر خواهد بود. منظور از سه بار دم کردن با شیر این است که پس از هر بار دم کردن آن را خشک کرده و مجدد دم کنند. چنانچه دمکرده خارخاسک با جوز ارقم (غدههای زیرزمینی زیره) خورده شود، برای دفع کرم معده، بسیار مؤثر است. ضماد خاکستر گیاه نیز برای کاهش دردهای روماتیسمی خوب است.
مقدار مجاز برای هر بار مصرف خوراکی این گیاه از ریشه، برگ یا میوه حداکثر ۲۰ گرم و از روغن آن حداکثر ۲۸ گرم است که این مقدار معمولاً باید همراه با شیره انگور یا شیره خرما یا عسل مصرف شود. خارخاسک برای سر (مغز) مضر است و مُصلح آن بادام شیرین و روغن کنجد است. به دلیل وجود مقادیر کمی از مواد سمی در گیاه در برخی از افراد موجب واکنشهای کبدی منجر به حساسیت نوری میشود.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.