علف کش پاراکوات (Paraquat) 20 درصد SL گل سم

پاراکوات علف کشی است عمومی و تماسی غیرسیستماتیک از گروه بای پیریدیلیوم که برگ هر گیاه سبزی را می‌سوزاند. این علف‌کش را برای کنترل علف‌های هرز سبز شده یک‌ساله در باغ‌ها زیر درختان و به‌صورت هدایت شده در بین کشت محصولات به‌طوری‌که به بوته محصول برخورد نکند و یا پیش از رویش محصول برای کنترل علف‌های هرزی که زودتر برویند مصرف می‌کنند. این علف‌کش سمیت بالایی دارد و باید در مصرف آن احتیاط لازم را رعایت نمود.

اطلاعات محصول

ماده مؤثر: پاراکوات دی کلراید ۲۰۰ گرم در لیتر به‌صورت محلول در آب، علف‌کش عمومی برگ مصرف با اثر تماسی

فرمولاسیون: گراماکسون(Gramaxon®) ۲۰% SL

تاریخ ثبت: سال ۱۳۴۷

نحوه اثر: از طریق انحراف الکترون بازدارنده فتوسیستم ۱ بوده و به غشای سلولی و سیتوپلاسم آسیب وارد می‌کند.

نحوه جذب و انتقال در گیاه: این علف‌کش تماسی است و توسط اندام‌های سبز گیاه جذب می‌شود و به مقدار کم در آوند چوب قابل انتقال است.

علائم تأثیر در گیاه: پژمردگی، سوختگی و خشک شدن بافت در تماس با سم در عرض چند ساعت.

ماندگاری در خاک (نیمه‌عمر علف‌کش): این علف‌کش در تماس با خاک به‌سرعت بی‌اثر و غیرفعال می‌شود.

موارد مصرف در ایران: علف‌های هرز باریک برگ و پهن‌برگ با رفتار هدایت‌شده در درختان میوه هسته‌دار، دانه‌دار، مرکبات (۳ تا ۵ لیتر در هکتار وقتی ارتفاع علف‌ها ۱۰ تا ۱۵ سانتی‌متر است)؛ سس در یونجه، شبدر و اسپرس (۳ تا ۵ لیتر در هکتار بعد از رویش سس)؛ علف‌های هرز یک ساله در نیشکر، سیب زمینی (۳ لیتر در هکتار بعد از سبز شدن علف و قبل از رویش) و زمین‌های آیش و اراضی غیر زراعی.

سمیت گوارشی برای موش آزمایشگاهی: Acute Oral LD50 for rats:129-157mg/kg

درجه سمیت: (سمی و زیان‌آور) WHO Toxicity class=II

گروه‌بندی از نظر مقاومت:HRAC Group:D برای جلوگیری از بروز مقاومت در مزرعه از مصرف متوالی سمومی که با علامت مشابه مشخص شده‌اند خودداری شود.

علائم مسمومیت: سوزش دهان، تهوع، تنگی نفس، دل درد

روش مصرف: پاراکوات را با آب تمیز و فاقد املاح سنگین مخلوط نموده و با سم‌پاش‌های پشتی تلمبه‌ای و یا پشت تراکتوری بپاشید. از پاشیدن پاراکوات با سم‌پاش اتومایزر خودداری شود. یون پاراکوات فقط از برگ‌ها جذب می‌شود. لذا لازم است تمام قسمت‌های سبز علف هرز با ذرات سم پوشش داده شود. از پاشیده شدن ذرات سم به شاخ و برگ درخت و یا بوته‌های سبز محصول جلوگیری شود. پاراکوات از طریق خاک اثر نمی‌کند، لذا پس از پاشیدن روی خاک رسی می‌توان بذر را کاشت.

راهنمای مصرف

• مقدار مصرف پاراکوات در باغ‌های میوه ۳ تا ۵ لیتر در هکتار و در زمانی است که ارتفاع علف‌های هرز ۱۰ تا ۱۵ سانتی‌متر باشد.
• مصرف پاراکوات به همراه مویان، درجه تأثیر آن را افزایش می‌دهد.
• مقدار مصرف پاراکوات برای کنترل سس ۳ تا ۵ لیتر در هکتار و بعد از رویش سس است.
• کاربرد این علف‌کش بعد از سبز شدن علف‌های هرز و قبل از رویش نیشکر و سیب زمینی به‌منظور کنترل علف‌های هرز ۳ لیتر در هکتار توصیه می‌شود.
• جهت موفقیت کامل در حذف علف‌های هرز، تمام اندام‌های سبز باید آغشته به علف‌کش شوند.
• مصرف این علف‌کش در زمانی که طول علف‌های هرز کمتر از ۱۵ سانتی‌متر باشد، ترجیح داده می‌شود.
• وقوع بارندگی ۱۰ دقیقه بعد از سم‌پاشی امکان شستشوی علف‌کش از سطح گیاه را فراهم می‌کند.
• دوزهای پائین پاراکوات بهتر است همراه با خیس کننده استفاده شوند.
• موفقیت در کنترل علف‌های هرز چندساله توسط پاراکوات، تنها در صورتی امکان‌پذیر خواهد بود که سم‌پاشی تا تخلیه کامل ذخایر غذایی ریشه‌های گیاه تکرار شود.
• جهت کنترل علف‌های هرز مرغ (Agropyron repens) می‌توان پاراکوات را در پائیز و در مرحله دو برگی استفاده کرد. در صورت نیاز باید سم‌پاشی را تکرار نموده و عملیات شخم بعد از آخرین سم‌پاشی به تأخیر بیفتد.
• پاراکوات نباید به شاخ و برگ و تنه درختان پاشیده شود. دوز مناسب با توجه به پیشرفت مرحله رویشی علف‌های هرز تعیین می‌شود.
• کاربرد پاراکوات در مناطقی که سابقه سس دارند، مناسب است.
• پاراکوات برای کنترل علف‌های هرز مزارع سیب زمینی و تا زمانی که ۲۰ درصد غده‌ها سبز شده باشند، قابل‌مصرف است. در این مرحله از سم‌پاشی خسارت وارده به بوته‌های سیب‌زمینی جزئی بوده و به‌سرعت جبران می‌شود. در منطقه دماوند زمان سم‌پاشی معمولاً بعد از آب دوم است.
• در مورد سس یونجه و شبدر، بعد از سبز شدن سس و فقط برای از بین بردن هسته‌های اولیه آلوده به کار می‌رود. از جابجایی یونجه‌های آلوده به سس نیز باید خودداری نمود.
• برای کنترل سس، محلول ۱۰-۱۲ در هزار پاراکوات به‌وسیله سم‌پاش‌های پشتی ساده و صرفاً در نواحی آلوده به سس توصیه می‌شود.
• سم‌پاشی سایر علف‌های هرز در مزارع یونجه در شرایطی انجام شود که یونجه در حال خواب زمستانه بوده ولی علف‌های هرزی مانند خاکشیر و یولاف وحشی در حال رشد باشند. سم‌پاشی در خارج از ساعات یا ایام یخبندان صورت گیرد.
• بهترین زمان مصرف در بیشتر درختان میوه هسته‌دار در ماه‌های فروردین و مهر است.
• برای سم‌پاشی علف‌های هرز موجود در بین ردیف‌های کاشت باید از محافظ بادبردگی استفاده شود.
• کاربرد این علف‌کش روی انگور فرنگی، مو، تمشک و سایر میوه‌ها باید دقت و در زمان خواب زمستانی این گیاهان، صورت گیرد.
• برای حذف اندام‌های رونده توت‌فرنگی، مرحله گلدهی و یا ظهور میوه می‌توان از پاراکوات استفاده کرد. بدین منظور باید از سم‌پاش‌های مجهز به محافظ بادزدگی استفاده نمود.
• در گونه‌های پیازدار، پاراکوات قبل از ظهور پیازها (حداقل ۳ روز قبل از ظهور در خاک شنی) و یا آخر فصل مصرف می‌شود، البته باید توجه داشت که روی شاخ و برگ و پیازها به‌خوبی پوشانده شده باشد.
• محلول‌پاشی نباید در خاک‌های شنی سبک در فاصله کمتر از ۳ روز مانده به رویش پیازها انجام گیرد.
• در خزانه درختان جنگلی، پاراکوات ۳ روز قبل از رویش بذرها به کار می‌رود.
• سم‌پاشی در تاکستان به‌صورت هدایت شده و فقط روی علف‌های هرز رشد کرده انجام می‌شود و باید از برخورد محلول سم با قسمت‌های سبز تاکستان جلوگیری به عمل آید. دوز مصرفی بستگی به میزان رشد و انبوهی علف‌های هرز دارد و این توصیه فقط در سیستم ایستاده و داربستی قابل‌اجرا است.
• پاراکوات برای کنترل علف‌های هرز یک‌ساله نیز که حد واسط بین کاشت تا رویش محصول رشد می‌کنند، مورد مصرف قرار می‌گیرد.
• برای مزارعی که تراکم علف‌های هرز آن‌ها بیشتر و یا مراحل رویشی آن‌ها پیشرفته‌تر باشد باید از دوز بالاتری استفاده نمود.
• در محصولات جالیزی و برای مبارزه با علف‌های هرز یک‌ساله (اعم از پهن‌برگ یا باریک برگ) باید پاراکوات در مرحله ۴ تا ۶ برگی و به‌صورت محلول‌پاشی به‌کاربرده شود. البته بوته‌های به کار برده شود. البته بوته‌های جالیز باید از برخورد با قطرات علف‌کش محفوظ بمانند.
• از قرار دادن ظروف پلاستیکی یا فلزی علف‌کش و یا برخورد سم با بوته‌های جالیز باید ممانعت به عمل آورده شود. درصورتی‌که کشت به‌صورت ردیفی و فاصله بوته‌های بین خطوط کم باشد، می‌توان از لوله‌های پلیکا که در جهت طولی نصف شده باشد نیز برای جلوگیری از برخورد سم با گیاه اصلی استفاده نمود.
• پاراکوات در خزانه گوجه فرنگی، فلفل و بادمجان و برای کنترل علف‌های هرز بذری که زودتر سبز شده‌اند، نیز به کار می‌رود. در این تیمار رویش گیاه اصلی در محیط بدون علف هرز امکان‌پذیر می‌گردد. استفاده از این روش به‌خصوص در مناطق جنوب کشور برای مبارزه با یولاف وحشی و خونی واش در خزانه گوجه متداول است.

روش نگهداری: پاراکوات در ظرف اصلی و با برچسب سالم و درب بسته در انبار خشک و خنک دور از تابش مستقیم آفتاب و در محل قفل شده نگهداری شود. این علف‌کش در تاریخ ۱۳۴۷/۱۰/۱ از طریق هیئت نظارت بر سموم به ثبت رسیده است.

موارد مصرف

وزن	2200 گرم
نام فارسی	علف کش پاراکوات 20 درصد SL
نام انگلیسی	Paraquat
شرکت سازنده	گل سم
مقدار	یک لیتر