بذر گوجه سوپر چیف

برای ملاحظه و خرید انواع بذر گوجه اینجا را کلیک نمایید.

گوجه‌فرنگی با نام علمی Lycopersicon esculentum Mill است که متعلق به تیره بادمجانیان است. در انواع پابلند آن ساقه آن ابتدا ایستاده، بعد به‌صورت خزنده درمی‌آید و بر اثر تماس با خاک تولید ریشه‌های نا به‌جا می‌کند. برگ‌های مرکب و ساقه نوجوان آن پوشیده از کرک‌های ریز و سفید می‌باشند. ساقه آن در ابتدا که گیاه جوان است سبزرنگ، کرک دار، گرد و خیلی شکننده است و به علت داشتن کیسه‌های ترشحی بوی گوجه‌فرنگی به‌خوبی استشمام می‌شود. ولی با افزایش عمر آن رنگ آن تغییر کرده، بدون کرک می‌شود و ساقه آن نیز زاویه‌دار و خشن می‌گردد. برگ گوجه‌فرنگی مرکب است که به‌صورت متناوب روی ساقه قرار دارد. گل‌های آن کامل است و به‌صورت خوشه‌ای روی ساقه بین دو گره قرار می‌گیرند. هر خوشه گل بین ۴ تا ۸ عدد گل دارد. تعداد خوشه‌های گل آن بسته به رقم گوجه‌فرنگی بین ۴ تا ۱۰۰ متغیر است. گوجه‌فرنگی یک گیاه خودگشن است. در بعضی از شرایط ممکن است میوه به طریق بکرزایی به وجود آید. اگر گوجه‌فرنگی مستقیماً در زمین اصلی کشت شود، تولید ریشه عمیق و اصلی می‌کند ولی اگر نشا شود، چون ریشه اصلی آن قطع می‌گردد؛ بنابراین تولید ریشه‌های افشان می‌نماید. میوه گوجه‌فرنگی سته مرکب است که شکل، اندازه و رنگ آن در ارقام مختلف با یکدیگر کاملاً متفاوت است. در داخل میوه حجره‌های فراوانی وجود دارد که تعداد آن‌ها بین ۲ تا ۱۵ عدد متغیر است و در داخل آن‌ها بذر وجود دارد. در ادامه روش کشت گوجه‌فرنگی سوپر چف را به‌اختصار توضیح می‌دهیم.

ویژگی‌های گوجه‌فرنگی سوپر چف

 گوجه‌فرنگی سوپر چف دارای محصولی کشیده و صاف و یکنواخت است

 رقمی شناخته‌شده در بین گوجه‌فرنگی کاران و محبوب

 قیمت بازار مناسب و قابل‌توجه

 قابلیت کاشت در فضای باز و گلخانه

 این گوجه بسیار زودرس بوده و بعد از گذشت ۶۰ روز به محصول می‌رسد

 فرم تخم‌مرغی و کشیده و ضخیم

 وزن هر میوه ۱۳۰ تا ۱۵۰ گرم است

 مصرف به‌صورت تازه و تهیه سس کچاپ

 مقاوم در برابر بیماری‌های رایج گوجه‌فرنگی (فوزاریوم و سفیدک پودری)

 مقاومت گرمایی بالای آن این محصول را مناسب مناطق گرمسیر کرده است

 بذر گوجه رقم سوپر چف موجود در سایت تولید آمریکا و ضدعفونی شده است

 رنگ میوه‌ها قرمز و جذاب است

احتیاجات آب و هوایی گوجه‌فرنگی سوپر چف

چون گوجه‌فرنگی جزء سبزی‌های فصل گرم است، لذا به سرما حساس است. گوجه‌فرنگی سوپر چف سرمای صفر درجه را تحمل نمی‌کند و در دمای کمی پایین‌تر از صفر درجه سانتی‌گراد، بوته‌های آن یخ می‌زنند. گوجه‌فرنگی هوای گرم و رطوبت بالا را دوست دارد؛ ولی باید توجه داشت چنانچه دمای خیلی زیاد با رطوبت بسیار بالا توأم باشد، شرایط مناسبی را برای بیماری‌های برگی فراهم می‌سازد. بادهای گرم و خشک باعث ریزش گل‌های آن می‌شود؛ بنابراین، در مناطقی که چنین بادهایی وجود دارد، باید مزرعه گوجه‌فرنگی به‌وسیله نهرهای پر از آب و یا درختان ازاین‌گونه بادها محافظت شود؛ زیرا آبیاری اولاً سبب می‌شود که دمای محیط کمی تغییر کرده، پایین‌تر بیاید، ثانیاً رطوبت محیط نیز افزایش یابد. همچنین درختان سبب افزایش رطوبت محیط می‌گردند. به‌این‌ترتیب از این طریق از ریزش گل‌ها به مقدار زیادی جلوگیری می‌شود. مزرعه گوجه‌فرنگی مرتب باید آبیاری شود. خشک شدن سطح خاک به ریزش گل‌ها کمک می‌کند. شایان‌ذکر است که آبیاری بیش از مقدار لازم مانع از تشکیل میوه می‌گردد.

گوجه‌فرنگی قرمز سوپر چف نسبت به طول دوره روشنایی در روز حساس نبوده، جزء گیاهان بی‌تفاوت نسبت به این موضوع است. ولی در کمتر از ۵ ساعت روشنایی و یا روشنایی دائم به میوه نخواهد نشست. بهترین دما برای رشد و نمو گوجه‌فرنگی سوپر چف بین ۱۹ تا ۲۹ درجه سانتی‌گراد است. در بالاتر از ۳۵ درجه سانتی‌گراد رشدش متوقف و میوه آن تشکیل نمی‌گردد. در کمتر از ۱۵ درجه سانتی‌گراد گل‌ها تلقیح نمی‌شوند؛ بنابراین میوه به وجود نخواهد آمد.

خاک

گوجه‌فرنگی سوپر چف را در هر نوع خاک می‌توان کاشت، به‌شرط آن‌که از زهکش خوب برخوردار باشد و از نظر مواد غذایی نیز کاملاً غنی و آفتاب‌گیر باشد. اراضی شنی برای تولید محصول زودرس بر سایر انواع خاک‌ها ترجیح داده می‌شوند؛ زیرا زودتر گرم می‌گردند. در نقاطی که تداوم دوره برداشت میسر است و دوره رشد طولانی است، برای برداشت حداکثر محصول، توصیه می‌شود از خاک‌های رسی و سیلتی-لومی استفاده شود؛ ولی این خاک‌ها به‌وسیله مواد آلی و کودهای حیوانی سک شوند. گوجه‌فرنگی یکی از سبزی‌هایی است که اسیدی بودن خاک را خوب تحمل می‌کند و مناسب‌ترین pH برای حداکثر رشد آن بین ۵/۵ تا ۷ است. چنانچه زمین زهکشی خوبی نداشته باشد، باعث بیماری‌های زیادی از قبیل پوسیدگی میوه و پژمردگی باکتریایی در گوجه‌فرنگی می‌شود.

کود

همان‌طوری که گفته شد، زمین گوجه‌فرنگی سوپر چف باید از نظر مواد غذایی و مواد آلی غنی باشد. مقدار کود دامی که به زمین گوجه‌فرنگی داده می‌شود، به حاصلخیزی خاک، نوع زمین، محصول قبلی، میزان کود داده‌شده برای کشت قبلی، مواد آلی خاک، رطوبت خاک، فصل کشت، رقم گوجه‌فرنگی و شاید روش کاشت بستگی دارد. برای این منظور مقدار ۲۰ تا ۳۰ تن در هکتار کود دامی پوسیده مناسب است. کود دامی در هر موقع که به زمین داده می‌شود، باید حتماً با شخم به زیر خاک برده شود. آزمایش‌های مختلف نشان داده است که گوجه‌فرنگی در ردیف سبزی‌هایی است که بیشترین عکس‌العمل را نسبت به حاصلخیزی خاک نشان می‌دهد.

کاشت بذر گوجه‌فرنگی سوپر چف

گوجه‌فرنگی سوپر چف هم می‌تواند به‌صورت مستقیم در زمین اصلی کشت گردد و هم خزانه گرفته شود، سپس نشاها به محل اصلی منتقل گردند. ولی این گیاه نسبت به نشاکاری عکس‌العمل مثبت نشان می‌دهد و یکی از معروف‌ترین گیاهانی است که نشا می‌شود. اگر مستقیماً به کشت بذر گوجه‌فرنگی سوپر چف اقدام می‌کنیم، باید به‌محض برطرف شدن خطر سرما و رفع یخبندان کشت آن انجام گیرد. در این صورت زمین به جوی و پشته تبدیل می‌شود و بذور در بالای داغ آب کاشته می‌شوند. عمق کاشت بذر در گوجه‌فرنگی حدود یک سانتی‌متر است. فاصله دو نهر نسبت به پابلند و پاکوتاه بودن بوته‌ها بین ۶۰ تا ۹۰ سانتی‌متر متغیر است. فاصله دو بوته روی خطوط کشت بین ۴۰ تا ۶۰ سانتی‌متر است. میزان مصرف بذر گوجه بذر گوجه‌فرنگی سوپر چف برای یک هکتار بین ۲ تا ۵/۲ کیلوگرم است. بعد از سبز شدن بذر، بوته‌ها به فاصله‌های دلخواه تنک خواهند شد. در نقاطی باید اقدام به کشت مستقیم این گیاه کنیم که طول دوره رشد کافی باشد. برای مثال در نقاط سردسیر، معمولاً تا اواسط اردیبهشت خطر سرما زدن وجود دارد، لذا برای این‌که نشا در موقع مناسب یعنی اواخر اردیبهشت برای کشت در مزرعه آماده باشد، باید حدود ۵/۱ تا ۲ ماه قبل از نشاکاری در محل مناسب خزانه‌گیری کنیم.

برای تهیه نشا بذر گوجه‌فرنگی سوپر چف را چند هفته قبل در خزانه می‌کارند. این مدت حدود ۶ تا ۸ هفته است. اگر از خزانه انتظار استفاده می‌شود، این مدت کمی افزایش یافته، به ۸ تا ۱۰ هفته می‌رسد. میزان مصرف بذر گوجه‌فرنگی سوپر چف برای یک هکتار نشاکاری حدود ۴۰۰ تا ۵۰۰ گرم است. توصیه می‌شود به‌منظور جلوگیری از شیوع بیماری‌های قارچی، قبل از کاشت، بذور با یک قارچ‌کش ضدعفونی گردند. در این صورت مقدار ۲ قاشق چای‌خوری از قارچ‌کش (تیرام، کاپتان) روی یک کیلوگرم بذر پاشیده می‌شود. برای این کار بهتر است بذور کمی مرطوب باشند. حتی‌الامکان سعی شود از خاکی که قبلاً برای گوجه‌فرنگی استفاده نشده است. برای خزانه‌گیری در نظر گرفته شود. در آمریکا چنانچه مجبور باشند از خاکی که قبلاً در آن گوجه‌فرنگی کشت شده است برای تهیه خزانه استفاده شود، آن خاک به‌وسیله بخار آب و یا فرمالدئید استرلیزه می‌گردد. وقتی که بوته‌ها چند برگه شدند و طول آن‌ها به ۱۵ تا ۲۰ سانتی‌متر رسیدند قابل نشا هستند.

نشاکاری باید وقتی صورت گیرد که هوا خنک باشد که معمولاً بعدازظهر موقع مناسبی برای این کار است. نشاکاری ممکن است با دست صورت گیرد. قبل از انتقال نشا به محل اصلی، زمین به جوی و پشته تبدیل می‌شود که قبلاً در مورد آن صحبت شد. عمل مقاوم کردن بوته‌ها قبل از انتقال نشا حتماً لازم است. این اعمال شامل قرار دادن بوته‌های گوجه‌فرنگی در حرارت کم، کم کردن میزان رطوبت خاک و دیگر کارهایی است که نشاها را نسبت به شرایط نامساعد مزرعه مقاوم می‌کند. عمل مقاوم کردن ممکن است ۴ تا ۱۰ روز طول بکشد. چنانچه مقاوم‌سازی بیش‌ازحد به طول بینجامد، موجب زرد شدن بوته‌ها می‌گردد.

مراقبت از مزرعه گوجه‌فرنگی سوپر چف

سله‌شکنی و مبارزه با علف‌های هرز حتماً باید انجام شود. این کار در اوایل رشد بوته اهمیت فراوانی دارد. از کولتیواتورهای دستی که زیاد در عمق خاک فرو نروند، باید استفاده شود که به گیاه صدمه نزند. نسبت به آب‌وهوای منطقه کود سرک باید در دو یا سه نوبت به زمین اضافه شود. آبیاری مزرعه گوجه‌فرنگی از امور ضروری است. در موقع آبیاری باید دقت کرد که بوته‌ها، خصوصاً میوه‌ها در آب قرار نگیرند. قرار گرفتن میوه در آب به ترکیدن میوه کمک می‌کند. آبیاری باید با دقت انجام شود؛ زیرا کم‌وزیاد شدن دفعات آن و نامرتب و نامنظم بودن آن به‌خصوص موقع رسیدن میوه باعث بروز انواع بیماری‌ها می‌گردد. اگر زمین کاملاً خشک شود و یک مرتبه آبیاری زیاد صورت گیرد بیشتر میوه‌ها شکاف برمی‌دارند. بوته‌های گوجه‌فرنگی یا به حال خود باقی گذارده می‌شوند و یا اینکه تربیت و هرس می‌شوند. در این صورت فقط ۳ تا ۴ شاخه روی بوته گذاشته می‌شوند و بقیه آن‌ها هرس می‌گردند. آزمایش‌های مختلف نشان داده است که هرس به زودرسی و بالا بردن میزان محصول کمک می‌کند. مضافاً به اینکه مبارزه با آفات و امراض و برداشت میوه آسان‌تر صورت می‌گیرد. با هرس می‌توان میزان ترک‌خوردگی میوه را تقلیل داد. برای هرس روش‌های مختلفی متداول است که مرسوم‌ترین آن‌ها نگه‌داشتن یک ساقه و بستن آن به قیمی است که به پای بوته نصب شده است. با هرس بوته می‌توانیم از فضای بیشتری استفاده کنیم و تعداد بیشتری در واحد سطح داشته باشیم.