گل پریوش گلی بسیار زیباست که بومی مناطق ماداگاسکار، آمریکای شمالی، چین و هند و از خانواده خرزهره است. گل پریوش در فضای سبز شهری و در مناطق گل‌کاری شده و حاشیه‌ای باغچه‌ها کاشته می‌شود و جلوه زیبایی را به محیط اطراف خود می‌بخشد. گل‌های پریوش اکثراً به رنگ سفید، قرمز و صورتی می‌باشند. گل پریوش گیاهی بسیار مقاوم و همیشه سرسبز است که نگهداری و پرورش آن زحمت زیادی ندارد و به‌راحتی کم‌آبی و دمای بالای هوا را تحمل میکند.
روش کاشت
معمولاً بذر گل‌ها به‌صورت مستقیم در گلدان کاشته نمی‌شوند. بدین منظور ابتدا باید خزانه‌ای را برای کاشت بذرها فراهم نمایید. از گلدانی با ارتفاع کم میتوانید به‌عنوان خزانه استفاده نمایید و خاک مناسب جهت کاشت را در آن قرار دهید. سپس خاک را به‌خوبی آبیاری نمایید. زیرا پس از کاشت بذرها نمی‌توانید خوب آبیاری کنید. حال بذرها را به فاصله 2 تا 3 سانتی‌متر روی سطح خاک بپاشید. در این مرحله لایه نازکی از خاک را بر روی بذرها بریزید و برای آبیاری بذرها از اسپری آب استفاده نمایید. به‌منظور این‌که بذرها سریع‌تر جوانه بزنند. سطح روی گلدان را با نایلون بپوشانید و پس از این‌که جوانه‌ها از خاک بیرون آمدند نایلون را بردارید و آن‌ها را به گلدان یا باغچه انتقال دهید.
شرایط نگهداری
آبیاری: گل پریوش به آبیاری منظم نیازمند است و باید سطح خاک گیاه مرطوب باشد.
خاک: خاک گلدانی لومی برای گل پریوش مناسب است.
نور: گل پریوش گیاهی آفتاب دوست است و حتی روزهای گرم تابستان تأثیر منفی روی برگ‌های آن ندارد.
گلدهی: دوره گلدهی گل پریوش از ماه خرداد تا اوایل فصل پاییز است.
تکثیر: تکثیر و ازدیاد گل پریوش از طریق نشا و بذر انجام می‌شود.
ارسال نظر